سنگ‌های ساختمانی، بررسی مشخصات و استاداردها

سنگ‌هایی که در ساختمان مصرف می شوند به یکی از صورتهای طبیعی مانند قلوه سنگ، کار شده مانند بادبر و خرد شده مانند شن و ماسه هستند. در سری مطالب این سایت واژه های مربوط به سنگ‌های طبیعی و کار شده منطبق با نشریه شماره ۹۰ دفتر تدوین ضوابط و معیارهای فنی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور می‌باشد و سنگ‌های خرد شده به طور جداگانه مورد بحث قرار خواهد گرفت.

منشاء سنگ‌های ساختمانی ممکن است آذری، ته نشسته یا دگرگون باشد. از نظر ترکیب شیمیایی بیشتر سنگ‌ها را می توان به سه دسته سیلیسی، سیلیکاتی و آهکی گروه بندی نمود. شکل نهایی سنگها در موقع مصرف یا به حالت طبیعی است یا به صورت کار شده، همچنین سنگ‌های ساختمانی ممکن است باربر یا تزئینی باشند، در پاره ای موارد سنگ‌ها نقش باربر و تزئینی را توأماً ایفا می نمایند.

سنگ‌های مصرفی در هر پروژه باید از نظر ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی، اندازه، ضخامت، رنگ و دیگر مشخصه‌های ظاهری با آنچه در نقشه‌ها، دستور کارها، مشخصات فنی خصوصی و سایر مدارک پیمان ذکر شده است، منطبق باشد. نمونه سنگ‌های بنایی و نما باید قبلاً به تصویب دستگاه نظارت برسد.

استاندارها

ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی سنگها و روش‌های آزمایش آنها باید مطابق استانداردهای ایرانی زیر باشد:

استاندارد شماره ۴۴۹ : ”روش آزمایش مقاومت مصالح سنگی در مقابل عوامل جوی“

استاندارد شماره ۵۷۸ : “روش‌های تعیین میزان جذب آب و تاب مصالح سنگی در برابر یخبندان“

استاندارد شماره ۶۱۷ : ”روش‌های تعیین تاب گسیختگی فشاری و خمشی مصالح سنگی“

استاندارد شماره ۶۱۸ : “بلوک‌های سنگ‌های طبیعی برای برش به منظور استفاده در نما، کف و تزئینات“

استاندارد شماره ۶۱۹ : “روش‌های آزمون تاب سایشی سنگ که روی آن رفت و آمد می شود“.

 استاندارد شماره ۶۶۵ : ”روش تعیین تاب فشاری مصالح سنگی“

هر استاندارد ایرانی دیگری که تا زمان انعقاد پیمان در باره سنگ تدوین یا تجدید نظر شود. تا زمانی که استاندارد ایرانی در پاره ای موارد تدوین نشده باشد در درجه اول استانداردهای سازمان بین المللی استاندارد ISO“ معتبر خواهد بود و در صورت نبودن استاندارد بین المللی به ترتیب استانداردهای اتحاد شوروی سابق GOST ، آلمانی DIN ، بریتانیایی BS و آمریکایی ASTM ملاک عمل قرار خواهد گرفت.