رئیس انجمن تولیدکنندگان سازه‌های فولادی استان تهران در گفتگو با «ساختمان»:
آینده روشنی پیش‌روی تولیدکنندگان سازه‌های فولادی نیست
مجتبی فیض اربابی، مهندس راه و ساختمان، عضو هیئت‌مدیره انجمن صنفی کانون کارفرمایان استان تهران، عضو انجمن صنعت و معدن و تجارت استان تهران و همچنین دبیر انجمن صنفی تولیدکنندگان سازه‌های فولادی استان تهران از سال ۱۳۶۱ در کار سازه‌های فلزی فعالیت داشته و در حال حاضر تحت نام شرکت امید سوله تهران، سازه‌سازان امید و امیدسوله شهریار فعالیت می‌کند.
کارگاه‌های این شرکت در شهریار، احمدآباد مستوفی و ارگ جدید بم واقع
شده است. اربابی در سال ۱۳۸۸ با همراهی دیگر سازندگان، انجمن صنفی تولیدکنندگان سازه‌های فولادی را ایجاد
کرد که می‌توان گفت، یکی از انجمن‌های کارفرمایی موفق در سطح تهران و ایران است.
لطفا در رابطه با زمان و شرایط آغاز به کار انجمن توضیحاتی را ارائه
کنید.
این انجمن کار خود را با حدود ۲۲ نفر عضو شروع کرد و در سال ۹۰ تعداد
اعضای آن به ۵۶ شرکت عضو رسید. ولی در سال ۹۱ به دلیل شرایط سختی که برای اعضا گذاشتیم،
۲۳ عضو به دلایلی از عضویت در انجمن انصراف دادند. ولی در حال حاضر ۱۰۳ شرکت توانمند،
فعال و با پیشینه قوی عضو انجمن هستند و این شرکت‌ها سالانه ۱ میلیون و ۳۰۰ هزار
تن نیاز اسکلت فلزی کل کشور را برطرف می‌کنند.
انجمن صنفی تولیدکنندگان سازه‌های
فولادی چه اهدافی را دنبال می‌کند؟
این انجمن قصد دارد به بهترین وجه سازه‌های فولادی را به کارفرمایان، ارگان‌ها،
سازمان‌ها تحویل دهد و بتواند پشتیبان اعضای انجمن در مشکلات، مسائل حاشیه‌ای، مسائل
کارفرمایی و… باشد. انجمن کمیته‌هایی تحت عنوان کمیته‌های فنی و حقوقی، آموزش، استاندارد،
ارتباط با سازمان‌ها و… را تشکیل داده که هرکدام از این کمیته‌ها بین ۴ تا ۹ نفر
عضو دارد. هر یک از اعضای انجمن به نوعی در یکی از کمیته‌ها یا هیئت‌مدیره‌های انجمن
مشغول به کارند؛ یعنی می‌توان گفت که یک NGO واقعی با همکاری
و همراهی واقعی بین اعضای انجمن و هیئت‌مدیره منتخب اعضا، به وجود آمده است.
آیا رکود فعلی بر فعالیت اعضای انجمن صنفی تولیدکنندگان سازه‌های فولادی
مؤثر بوده است؟
در حال حاضر شرکت‌های بزرگ با ۶۰ درصد و شرکت‌های کوچک با ۸۸ درصد
ظرفیت مشغول به کارند و کل تولیدات سالانه این شرکت‌ها به ۴۰ هزار تن تقلیل یافته
است.
در وضعیت کنونی استاندارد سازه‌های فولادی را در مقایسه با دیگر
کشورها چگونه ارزیابی می‌کنید؟
به‌طورکلی دیدگاه مردم نسبت به مفهوم استاندارد تغییر کرده و به دنبال
کالاهای استاندارد هستند. البته باید گفت معیار استاندارد تعریف دارد و نباید در
این خصوص تفسیر شود. به‌طور مثال تعریف استاندارد یک جوش خوب در پروژه با همان جوش
در یک کارخانه بزرگ باید یکسان باشد. ما در این زمینه کتاب و آیین‌نامه داریم و استانداردها
باید بر اساس آن شکل بگیرد. در ساختمان‌های بلندمرتبه به‌ندرت مشکل‌داریم؛ اما در
برخی از شهرستان‌ها هنوز جوش یک ستون در ساختمان‌های چندطبقه مشکل اساسی دارد.
نسبت به کشورهای دیگر، از لحاظ طراحی در جایگاه مطلوبی قرار داریم و
خوشبختانه در حال حاضر رابطه خوبی بین علم و عمل شکل‌گرفته است. با توجه به ارتباط
مداوم و متعدد با دانشگاه‌های اروپا و آمریکا و ژاپن توانسته‌ایم یکی از بهترین‌ها
در طراحی سازه باشیم، اما این قضیه در
اجرا کاملاً برعکس است. یعنی بخش اجرا نیازمند به‌روز شدن دستگاه‌های تولیدی است
که در این قسمت شرکت‌های داخلی به دلیل مشکلات و چالش‌هایی که کشور در اثر تحریم‌ها
به آن دچار شد، مجبور به واردات دستگاه‌هایی از چین شدند که کیفیت مطلوبی ندارد.
آیا تاکنون حمایت‌هایی از سوی دولت و مسئولان برای انجمن تولیدکنندگان
سازه‌های فولادی انجام‌گرفته است؟
تولیدکنندگان سازه‌های فولادی شرایط خاصی را می‌گذرانند. فقدان سازوکارهای
مناسب کنترل و هدایت تولید و توزیع مسکن، نارسایی‌های جدی در زمینه قوانین و مقررات
اداری، حقوقی و قانونی برای تولید صنعتی سازه‌های فولادی، ناهماهنگی سیاست‌های ساخت‌وساز
و عدم پیوند صنفی بین فعالان این رشته و کیفیت پایین اجرای سازه در محل توسط افراد
فاقد تخصص و غیرمتعهد و بسیاری مشکلات دیگر، شرایطی را فراهم آورده است که موجب نگرانی
جدی تولیدکنندگان سازه‌های فولادی شده است. متأسفانه تاکنون هیچ ارگانی به جز
سازمان صنعت، معدن و تجارت، همراهی لازم را با انجمن و اعضای آن برای رفع این
مشکلات نداشته است.
در خصوص سازه‌های فولادی چه تفاهم‌نامه‌هایی امضا کرده‌اید؟
در حال حاضر تفاهم‌نامه‌ای با سازمان نظام‌مهندسی به امضا رسیده، مبنی
بر اینکه مقررات و استانداردها و اجرای بند ۱-۴-۴-۱۰ مقررات ملی ساختمان باید رعایت
شود. (سازه‌های فلزی باید در کارخانه‌های سرپوشیده تحت نظارت مهندسان و تکنسین‌ها ساخته
شوند.) خوشبختانه این امر توسط سازمان نظام‌مهندسی به تمامی مهندسین ابلاغ شده و در
حال حاضر از ساخت‌وسازهای بی‌رویه و ساخت‌وسازهای خیابانی جلوگیری می‌شود. تفاهم‌نامه
بعدی ما با سازمان ملی استاندارد است که با همراهی خانه صنعت و معدن و معاونت فنی
شهرداری تهران در حال پیگیری و اجرا است.
به‌عنوان رییس انجمن، از دید شما مشکلات اصلی صنعت و تولیدکنندگان کشور
چه مواردی است؟
سازندگان، تولیدکنندگان و متولیان صنعت نیاز به حمایت جدی دارند. عمده
مشکل ما مسائل مربوط به سازمان تأمین اجتماعی، دارایی و اداره کار است. این در حالی
است که هر زمان از یک فرد کارخانه‌دار شکایت می‌شود، نماینده کارفرما در جلسه حضور
ندارد و تصمیمات غیرمعقولی گرفته می‌شود. همین امر باعث عدم جذب نیروهای جدید توسط تولیدکنندگان می‌شود.
با این اوصاف در پایان چه
صحبتی دارید؟
دولت باید موانع و مشکلات موجود را از پیش روی صنعتگران بردارد. چراکه
بخش خصوصی همواره ثابت کرده در عرصه‌هایی که حضور می‌یابد، موفق‌تر از بخش دولتی است.
پس اجازه ورود بخش خصوصی را بدهند و کارها را به این بخش واگذار کنند. متأسفانه
آینده خوبی برای شرکت‌های تولیدی سازه‌های فلزی نمی‌بینم. بیشتر شرکت‌ها با تعطیلی
۳۰ تا۴۰ درصدی در سال ۹۴ و ۶۰ درصدی در سال ۹۵ روبه‌رو شده‌اند که این وضعیت به‌هیچ‌عنوان
قابل‌درک و پذیرش نیست. اگرچه دولت در جهت اشتغال‌زایی هزینه‌های گزافی را می‌پردازد،
اما حاضر به همکاری با ما سازندگان که تمامی این هزینه‌ها را بارها و بارها پرداخته‌ایم
و با دولت همکاری و همراهی صمیمانه‌ای کرده‌ایم، نیست.
