نایب رئیس جامعه شهرسازان در گفتگو با «صما»:
جامعه حداقلی بهرهبردار عمده امکانات است/ تدوین قوانین جدید مشکلی را حل نمیکند
با شکلگیری شهرها و تمایل مردم به زندگی شهری توسعه شهری با سرعت و قدرت بیشتری صورت گرفته است. شاید یکی از مشکلات عمده شهرها بخصوص در کشورهای در حال توسعه ارائه خدمات گوناگون به جمعیت به سرعت در حال رشد ساکنان شهری باشد.
مسکن، شغل و کلیه خدمات مورد نظر برای یک زندگی معمولی باعث شده که شهرها
بدون هیچ تاملی توسعه یابند.
این در حال است که تا به امروز با بیرحمی کامل تنها از طبیعت برای
توسعه شهرها استفاده شده است؛ اما نکتهای که از قلم متخصصان شهرسازی و دیگر
مدیران شهری افتاده، توجه به مفهوم توسعه پایدار شهری است؛ شواهد امر از این قرار
است که دستاندرکاران شهری بدون توجه به این مفهوم تنها در پی رشد شهرها هستند.
اما به واقع توسعه پایدار شهری کجاست؟ آیا لازم است که برای دستیابی
به این مهم قوانین جدید تدوین شود یا اینکه با اجرای ضوابط و قوانین فعلی میتوان
در مسیر بهبود مشکلات شهری حرکت کرد.
توسعه پایدار شهری دارای چند محور است
نائب رئیس جامعه شهرسازان ایران در پاسخ به سئوال خبرنگار «صما»، با بیان
اینکه توسعه پایدار شهری دارای چند محور است، گفت: حفاظت از محیط زیست به عنوان
اولین محور توسعه پایدار باید مد نظر کلیه افراد قرار بگیرد. شهر در یک بستر طبیعی
شکل میگیرد که علت وجودی آن بوده و این محیطزیستی که شهر در آن استقرار پیدا
کرده، در اصل با عنوان محیطزیست شهری از آن یاد میشود.
ناصر مشهدیزاده در ادامه افزود: حفاظت از این بستر، کنترل آلودگیها،
رعایت مسائل و جنبههای زیستمحیطی یکی از فاکتورهای مورد نظر برای تعیین توسعه پایدار
شهری است.
بهرهوری حداکثری، جایگزین بهرهوری مناسب از زمین شده است
مشهدیزاده بهرهوری مناسب از زمین را یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار
در توسعه پایدار دانست و اذعان داشت: در حال حاضر آنچیزی که اتفاق میافتد بهرهوری
حداکثری از زمین است که دو واژه مناسب و حداکثری جابجا شدهاند. متاسفانه جامعه
بدون توجه به عواقب آن نهایت بهرهوری از زمین و منابع طبیعی را دارد. این در حال
است که منابع پایانپذیر هستند و لازم است که مسئولان مربوطه در کمترین زمان در
صدد تغییر سیاستهای حوزه مربوطه باشند.
وی با اعتقاد به اینکه نسل آینده حق دارد در این منابع سهیم باشد و ما
مجاز به استفاده بیش از حد منابع طبیعی نیستیم، گفت: بهرهوری مناسب به معنای یک تداوم
پایدار و مستمر منابع طبیعی و زیست محیطی است. به عنوان نمونه در بهرهوری از آب،
قنات در مقابل چاه قرار دارد، کشاورزان معتقدند چاهها خون زمین را میمکند و قناتها
شیره زمین را میدوشند.
نائب رئیس جامعه شهرسازان
ایران با اشاره به اینکه آمایش سرزمین به شیوه سنتی، بهرهوری مناسب از طبیعت بوده
است، گفت: داشتن رابطه دوستانه، منصفانه و
عادلانه انسان با زمین از ویژگیهای جامعه گذشته بوده ولی در حال حاضر این رابطه یکسویه و تبدیل به
بهرهوری حداکثری از زمین شده است که اینگونه رفتارها توسعه متوازن و تعادل زیستمحیطی
را بر هم میزند.
با سیاستها فعلی شهرها با مشکلات جدی مواجه میشوند
مشهدیزاده بر این اعتقاد است که با سیاستهای فعلی منابع طبیعی تمام
و شهرها با مشکلات جدی مواجه میشوند در نتیجه برای دریافت خدمات و امکانات از
مناطق دور و نزدیک کمک میگیرند که همین امر باعث برهم خوردن توسعه یک جای دیگر
میشود؛ در نتیجه این اتفاق به صورت پله به پله بر ردوی محیط پیرامون و حتی فراتر
از نحطی خودش تاثیر میگذارد و توسعه متوازن با برهم میزند.
وی عدالت را از دیگر عوامل قابل تامل در توسعه متوازن شهری برشمرد و
گفت: عدالت توزیعی(منابع در اختیار همگان باشد) در کلان شهرها مدنظر است اما
متاسفانه در حال حاضر عدالت تخصیصی بر شهرها حکم است. عدالت تخصیصی به معنای این
است که قسمت عمده منابع در دست حداقل جمعیت باشد و جامعه حداقلی بهرهبردار عمده
امکانات است.
انجام رفتارهای بیمنطق باعث بهمخوردن معدالات طبعیی شده است
مشهدیزاده آلودگی زیستمحیطی، آلودگی هوا، خاک و صوت را نتیجه این
نوع رفتارهای بی منطق دانست و تصریح کرد: در شرایطی که بشر هیچچیز را رعایت نمیکند
به طبع آلودگیهای اجتماعی و ناهنجاریهای فرهنگی هم ایجاد میشود، چرا که هدف
سودآوری و استفاده حداکثری، سوداگری زمین و زمینخواری است که در نتیجه تمامی معادلات طبیعی و منطقی به هم میخورد.
به گفته نائب رئیس جامعه شهرسازان، یک رابطه عادلانه بین مردم، محیط
زیست، دولت، بخش خصوصی و همه بازیگران این حوزه باید برقرار باشد تا توسعه پایدار شهری
اتفاق بیفتد.
وی با تاکید بر اینکه رعایت قواعد شهرسازی دارای دو جنبه دولتی و
عمومی است، اظهار داشت: جنبه عمومی شامل فرهنگ و باور عمومی مردم است که در طول زمان این قواعد را رعایت میکردند که به
مرور با حضور دولت و مدیریت شهری و با هدف مدیریت، معادلات طبیعی بهم خورده و
مسائل مختلف باعث شده که فرهنگ شهری با گذشت زمان کمرنگ شود.
شایان ذکر است که قسمت دوم شامل قوانین شهرسازی میشود، به نظر میرسد
علیرغم وجود ضعف در قوانین فعلی، از
ظرفیتهای آن بهرهبرداری مناسب نمیشود.
مشهدیزاده در پایان تاکید کرد: زمانی که قرار است قوانین موجود درست
و به جا استفاده نشود با تغییر یا اضافه کردن قوانین جدید مشکلی برطرف نخواهد شد،
علاوه بر آن قوانین جدید هم به سرنوشت قوانین فعلی دچار میشود. بنابراین اجرای درست
و عمل به قوانین بسیاری از مشکلات را
برطرف میکند.
انتهای پیام/
کد خبر: ۰۲۲۵