امینه اعتمادی، معمار در گفتگو با صما:
مسائل اقتصادی توجه به معماری بومی را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد
امینه اعتمادی کارشناس ارشد معماری است که هم بیشتر در پروژه های مسکونی در منطقه یک تهران است که علاوه بر طراحی ساختمان در زمینه طراحی نما نیز کار می کند. وی همچنین در بروجرد، بروجن، مشهد و لواسان نیز پروژه هایی را کار کرده است
چقدر در حال حاضر معماری بومی و محلی مورد توجه سازندگان است؟
تقریبا معماری بومی مورد توجه سرمایه گذاران نیست و هرچقدر وضعیت اقتصادی بدتر می شود، بهره برداری از قطعه زمین و سرمایه سرمایه گذار به استفاده بیشتر از زمین و امکاناتی که زمین به سرمایه گذار و کارفرما می دهد، ختم می شود. بنابراین توجه به این آیتم زیر سوال می رود. این اتفاق در همه جای ایران براساس تجربه من رخ می دهد. سرمایه گذار می خواهد حداکثر سود را از پروژه ببرد و حتی امکانات اقلیمی که ملک دارد هم مد توجه قرار نمی گیرد. معمار هرچقدر تلاش می کند در طراحی به بوم و اقلیم توجه داشته باشد یا جهت گیری ساختمان براساس اقلیم باشد همه تحت شعاع مسائل اقتصادی قرار می گیرد. به نظرم تعداد کمی از کارفرماها هستند که متوجه اهمیت این مسئله هستند.
چه نکاتی را در مورد نورپردازی در فضاهای داخلی و خارجی مدنظر قرار می‌دهید؟
در نورپردازی نما، نماسازی های خاص لازم است و نماسازی خاض نیاز به دیوارچینی در نما دارد. بناهایی که ۶ متر بر دارد در طول ۲۵ متر، براساس قانون شهرداری، ۱۱ متر طول نورگیری از نورگیری های مجاور گذر تامین می شود و عملا نوردهی واحدهای مسکونی زیر سوال می رود. بیشتر از ده تا کار بوده که دو تا سه سری نما طراحی کرده ام به دلیل اینکه نوردهی مناسب تر، بازشوهای بیشتری در سطح نما داشته باشم و کارفرما طرحی که خودش می خواسته را کنار گذاشته و طرح من را قبول کرده است.
چگونه می توان شاهد تعامل بهتر سازندگان و معماران بود؟
من در منطقه یک کار می کنم د و کلا در ۲۲ منطقه تهران در این منطقه کارفرماها دستشان بازتر است و به روزتر کار می کند . معماران در کار اول خیلی چالش دارند تا اعتماد کارفرما را جلب کنند و کارفرما مطمئن شود در بازار ضرر نمی کند. برای اعتماد سازی زمان لازم است؛ اما بعد از کار اول و شناخت پیدا کردن کارفرما معمولا هرچه که دفتر و معمار می گویند کارفرما عمل می کنند.
طراحی مجموعه آپارتمانی سخت تر است یا طراحی بناهایی با کاربر محدود تر یا ویلایی؟
همه معماران وقتی طراحی مجموعه مسکونی انجام می دهند قوانین کلی است. وقتی ساختمان ۱۴ طبقه و هر طبقه ۸ واحده طراحی می شود باید قوانین شهرسازی، دسترسی معماری، جداسازی فضاهای خیس، لوله کشی و نورگیری ها را در نظر بگیرید. بعضی جاها هم شخصی ساز است من الان یک پروژه ای در جماران دارم که سه واحد هزار و ۳۰۰ متری است که یک طبقه پارکینک و دو طبقه مسکونی است و رویکرد متفاوتی بین این دو سبک کار است. در مجتمع ها بیشتر قوانین شهری فضاهای و جداسازی فضای درونی و بیرونی مد نظر است.
در طراحی ساختمان چه عناصری اولویت دارند؟
آشپزخانه از نظر من قلب تپنده و زنده هر خانه ای است. فضای تجمع را دور آشپزخانه طراحی می کنم به خصوص در واحدهای زیر ۲۰۰ متر. همچنین حتما کانترهایی طراحی می کنم که فضای اشپرخانه باز باشد، حتما ویو به خارج داشته باشد، حتما آشپزخانه دسترسی به بیرون داشته باشد و سینک آشپزخانه را رو به فضای باز طراحی می کنم. از نظر من بیشترین ساعات خانواده درآشپزخانه می گذرد و این بخش در روح بخشیدن به خانه بسیار تاثیر دارد.
تعامل بین فضای داخلی و خارحی را چگونه ایجاد می کنید؟
به نظر من فصل مشترک بین فضای درونی و بیرونی آشپزحانه است قبلا هم همین بوده زنان در آشپزخانه راحت تر بودند وقتی اندورنی و بیرونی وجود داشته، از هردو به آشپزخانه راه وجود داشته است.
تفاوت ساختمان های تجاری و مسکونی با هم چیست؟
کارهایی که من انجام دادم متصل به فضایی مسکونی بودن یا فضای تجاری بودند که مستقل بودند. نزدیک به ۲۰ تا پروژه این گونه کار کرده ام که با کارفرمای درجه اول مرتبط بودم. در حال حاضر یک پروژه بر اندرزگو دارم که به صورت مجتع تجاری نیست . چنین پروژه هایی با پروژه هایی که صرفا تجاری هستند فرق دارد. در این مدل کارفرما اجاره دادن فضا یا فروش آن مد نظرش است و ممکن است فضا را یک رستوران، داروخانه یا یک مجتمع پروتینی براساس نیازهای خودش ان را اجاره کند. قوانین که براساس قوانین شهرسازی است نوع طراحی به گونه ای است که کارفرمای دست دوم را جذب کند الان یک کار تجاری در لواسان دارم که پوسته بیرونی را طراحی کردیم تا به رستوران اجاره داده شود، بنابراین طراح به فضای داخل کاری ندارد.
