اشکان قانعی، معمار در گفتگو با صما:
اصفهان در قیاس با سایر شهرها در راستای معماری بومی خود گام برمی‌دارد
اشکان قانعی، معمار و مدیر پنل های ارائه پروژه های معماری در دومین اجلاس سازندگان و طراحان اصفهان وعضو هیئت مدیره مهندسان مشاور معمار و شهرساز پلشیر است. بخشی از فعالیت های وی عبارت اند از: معمار مسئول پروژه های طرح ساماندهی و توسعه گردشگری سواحل زیبای ناز، کومه های شیشه ای، کارگاه معماری ماه و مجموعه اقامتی باغ زمان و برنده دوازدهمین جایزه معماری و معماری داخلی ایران بوده است.
به نظر شما چه چالش‌هایی در طراحی فضاهای شهری وجود دارد؟
طراحی فضای شهری یک موضوع است؛ اما بیشتر مسائل در حوزه اجرا و بهره برداری طرح های شهری بروز می کند. پروژه های متعددی را می توانم مثال بزنم که به غایت برای طراحی آن و پرداختن به ظریف ترین و ریزترین مسائل وقت گذاشته شده است؛ اما موقع اجرا یا بوروکراسی شهرداری امکان اجرا نمی دهد یا امکان رسیدن به کیفیت مد نظر معمار فراهم نمی شود. در بخش بهره برداری هم این طرح ها درست مورد بهره برداری قرار نمی گیرند به خصوص عرصه های میدان‌ها یا پیاده راه‌ها. زمانی که طرح پیاده راه میدان شهرداری رشت را کار می کردیم مجموعه مقالات و کتابهایی را ترجمه کردیم که به عوامل مدیریت شهری آموزش دهیم که میادین معروف دنیا همه بخش بهره برداری مستقل دارند. عملا این بخش است که فضای شهری را جذاب می کند؛ از نورپردازی گرفته تا رقم زدن انواع فعالیت های مختلف پیرامون میدان. از سال ۹۵ که این پیاده راه اجرا شد تا به امروز، هر قسمتی از آن را یکی گرفته است و برای خودش فعالیتی را تعریف کرده است که فاقد انسجام است. مبلمان و اثاث شهری هم به جای اینکه اضافه شود، در حال تخریب است. در اصفهان هم این اتفاق رخ داده است. چهارباغ قبلا یک مدیریت مستقل داشت بعد دوباره اختیار را از او گرفتند و دیگر کار مدل سابق پیش نرفت. فضاهای ریزتر هم مانند میدان نقش جهان و سایر میادین در سطح شهر اصفهان هم وجود دارد که فکری برای رقم زدن اتفاق های جذاب شهری در آنها نشده است و مدیریت بهره وری مستقل ندارد.
نظر شما درباره معماری بومی و محلی چیست؟
با توجه به اینکه دفتر ما بر معماری زمینه گرا تمرکز دارد و در اصفهان هم هستیم عموما یکی از مولفه های اصلی که به آن می پردازیم تداوم معماری ایرانی است و معتقدیم می توانیم بهترین نتیجه ها را با لحاظ کردن مختصات معماری بومی در پروژه های مدرن بگیریم. سالها مولفه های بومی در حوزه معماری اصفهان پاسخگوی نیازهای کاربران بوده است و اگر بتوانیم این معماری را مدرن سازی کنیم می توانیم آن را با زندگی امروز عجین کنیم.
به نظر شما چگونه در طراحی معماران می تواند به نیازهای معلولین و سالمندان توجه کنند؟
امروزه تکنولوژی به کمک معمارها آمده ، از دیگر سو راهکارها و ضوابط مورد نیاز آن هم تولید شده است. عملا کمتر پروژه ای را می توانی ببینم که دسترسی های لازم برای معلولان را نداشته باشد. پروژه ای معماری مناسب یا طراحی مطلوبی دارد که نیاز همه اقشار را در کنار هم ببینید.
معماری اصفهان در حال حاضر آیا در امتداد معماری بومی و اقلیمی است؟
اگر اصفهان را در برابر سایر شهرها مقایسه کنیم در حوزه امتداد معماری بومی یکی از بهترین شهرهاست ؛ چون بافت کلی شهر بافت یکپارچه ای به لحاظ شهرسازی و سیما و منظر است. اتفاقی که در تهران تقریبا نمی توانیم درباره آن صحبت کنیم یا دنبال آن بگردیم .در مقیاس خود شهر ، همه طراحان و معماران همه در این راستا عمل نمی کنند، برخی از طراحان و معماران با توجه به اقتصاد بازار کمتر این مولفه ها را رعایت می کنند؛ اما معمارانی که سبک و سیاق خودشان را دارند کم و بیش ذهنیت آنها گام برداشتن در راستای معماری پیشین شهر است و تقریبا هم موفق بوده اند.
به نظر شما چه مهارت‌هایی برای یک معمار موفق لازم است؟
معمار اولا باید امیدوار و آرمانگرا باشد. شجاعت داشته باشد و یک قدم جلوتر از جامعه، وقایع را رصد و برنامه ریزی کند تا با امید موانع را پیشرو بگذارد و یک اتفاق جدید را رقم بزند.
