به نظر می‌رسد جمعی از نمایندگان طرفدار استیضاح کاملا با رویکرد سیاسی وارد ماجرا شده‌اند و مخالفت با دولت در نزد آنان از بررسی کارشناسانه و ارزیابی تخصصی عملکرد وزیر قوی تر است.
اینکه نمایندگانی با دولت یا وزیری خاص اختلاف مشرب سیاسی داشته باشند
طبیعی است اما منصفانه نیست که این مخالفت سیاسی را در پوششی از مفاهیم انسانی و
عدالت‌خواهانه و ارزشی بپوشانیم و با این کار آرمان‌های اصیل انقلابی را در پای
منافع حزبی و سیاسی قربانی کنیم.
این روزها بحث استیضاح وزیر راه و شهرسازی دوباره از سوی برخی
نمایندگان مورد پیگیری قرار گرفته است. ظاهرا قرار است در این باره در کمیسیون
تخصصی با حضور دکتر آخوندی گفت‌وگو شود و طبعا در صورت قانع نشدن تعداد مشخصی از
نمایندگان، این احتمال وجود دارد که این استیضاح به صحن مجلس هم کشیده شود. امثال
ما که طرفدار نظارت بر همه اصحاب قدرتیم و این نظارت را بهترین اهرم برای جلوگیری
از فساد سیستماتیک و سوءتدبیر مدیران می‌دانیم، باید راضی باشیم که نمایندگان از
این اهرم نظارتی به بهترین شکل استفاده کنند ولی واقعیت این است که به دلایلی در
این زمینه نظر مساعد ندارم و فکر می‌کنم نمایندگان محترم باید برای رسیدن به قضاوت
منصفانه در این زمینه به نکات زیر توجه کنند.
اول- به نظر می‌رسد جمعی از نمایندگان طرفدار استیضاح کاملا با رویکرد
سیاسی وارد ماجرا شده‌اند و مخالفت با دولت در نزد آنان از بررسی کارشناسانه و
ارزیابی تخصصی عملکرد وزیر قوی‌تر است. اینکه نمایندگانی با دولت یا وزیری خاص
اختلاف مشرب سیاسی داشته باشند طبیعی است اما منصفانه نیست که این مخالفت سیاسی را
در پوششی از مفاهیم انسانی و عدالت‌خواهانه و ارزشی بپوشانیم و با این کار آرمان‌های
اصیل انقلابی را در پای منافع حزبی و سیاسی قربانی کنیم. عملکرد مناسب یک وزیر
توانمند و مورد حمایت رییس‌جمهوری نباید با بهره‌برداری از برخی حوادث و رخدادهای
معمولی ولو تلخ، نادیده گرفته شود.
دوم- در ایجاد این فضای سیاسی علیه دولت و ازجمله علیه دکتر آخوندی بی‌تردید
برخی‌ها و از جمله رسانه‌های وابسته به یک نهاد خاص به‌شدت دخالت دارند. نگاهی به
اقدامات این جریان‌ها علیه دولت نشان می‌دهد که برای ضربه زدن به دکتر روحانی در
انتخابات آتی ریاست‌جمهوری، سازماندهی جدی صورت گرفته و میلیاردها تومان به صدها خبرگزاری
و سایت و کانال تلگرامی و اینستاگرامی و وبلاگ‌های کوچک و بزرگ اختصاص یافته است
تا با تولید فیلم و مستند و خبر و گزارش و عکس و طنز و تحلیل یک‌طرفه و دیگر قالب‌های
رسانه‌ای، دولت را تحت فشار بگذارند و عملکرد وزرای خاصی را منفی جلوه دهند. اینکه
دوربین یک خبرگزاری خاص به سراغ زندگی شخصی یک وزیر برود یا با انجام یک مصاحبه
احساسی با پدر یکی از کودکان از دنیا رفته در تصادف دو قطار، سعی در تهییج عواطف
مردم علیه یک وزیر کند از رخدادهای بی‌سابقه است که تنها با هدف «کسب قدرت به هر
قیمت» توجیه‌شدنی است. انجام اقدامات مشابه در مقاطعی دیگر و علیه دولت و افرادی
دیگر مورد پیگرد قانونی قرار می‌گرفت و تبلیغ علیه نظام معنا می‌شد اما اکنون در
امنیت کامل و با استفاده از بودجه عمومی صورت می‌گیرد. همین برخوردهای خطی و جناحی
و تولید صدها خبر منفی علیه دولت و وزارت راه و شهرسازی و تشویق نمایندگان به
انجام استیضاح موجب می‌شود تا نسبت به انگیزه این جریان ظنین باشیم و نمایندگان را
به هشیاری در این زمینه دعوت کنیم.
سوم- برخی نمایندگان مدعی هستند بعد از تصادف دو قطار در سمنان،
مجبوریم برای همراهی با احساسات مردمی که در این ماجرا عزادار شده‌اند، کاری کنیم
تا با مردم حوزه‌های انتخابیه خودمان همراهی کرده باشیم. این تصمیم اگر منجر به
نادیده گرفتن عوامل فنی ایجاد آن حادثه تلخ شود و هدف این باشد که به هر قیمتی ولو
ظلم به یک وزیر، گامی برای جلب حمایت مردم صورت بگیرد، قطعا مطلوب نیست. دولت در
قبال آن حادثه بررسی کارشناسانه انجام داد و علت وقوع حادثه را بیان کرد. همچنین
یکی از مدیران توانمندش را از کار کنار گذاشت و سعی کرد برای دلجویی از آسیب‌دیدگان
آن حادثه پیش‌بینی نشده، اقدامات حمایتی خاصی را انجام دهد و این بهترین واکنشی
است که می‌شد نشان داد. در دولت‌های قبل هم شاهد سقوط هواپیما بودیم و هم شاهد
تصادف و انفجار قطار و هم حجم بالای تصادفات جاده‌ای و هم کهنگی ناوگان حمل و نقل
ولی شاهد این واکنش‌های سازمان‌یافته نبودیم. ضروری است نمایندگان مستقل و معتقد
به استیضاح غیرسیاسی به این وادی پای نگذارند و با توجه به عملکرد مثبت و قابل
دفاع دکتر آخوندی و همکاران‌شان، شاخصه‌های فنی و کارشناسانه را مبنای سوال و
استیضاح وزیر قرار بدهند.
چهارم- عملکرد وزیر راه و شهرسازی در حوزه مسکن مهر هم یکی از انگیزه‌های
اعلام شده برخی نمایندگان در پیگیری استیضاح وزیر است. نمایندگان محترم می‌دانند
که در این حوزه به نام عدالت و مستضعفین چه اقدامات غیرکارشناسانه و خلافی در دولت
قبل رخ داد به‌طوری که وزیر کنونی معتقد است این اتفاق اگر در کشوری دیگر واقع می‌شد
قطعا مسوولان قبلی محاکمه می‌شدند. کمیسیون اصل نودم قانون اساسی یعنی بخشی از
نهاد ناظر در مجلس شورای اسلامی چند ماه قبل گزارشی را درباره پروژه مسکن مهر
منتشر کرد که حتما نمایندگان طرفدار استیضاح هم آن را مطالعه کرده‌اند. در این
گزارش به ساخت هزاران واحد مسکونی بدون جانمایی درست و بدون تمهید زیرساخت شهری
(آب و فاضلاب و برق و گاز و جاده و مدرسه و کلانتری و ادارات دولتی دیگر) اعتراض
شده است و در نهایت به دولت دکتر روحانی تکلیف شده است که «با توجه به ضعف‌های
عمده در جانمایی طرح‌های مسکن مهر و فقدان مولفه‌های خدمات شهری در اینگونه مکان‌ها
و ضرورت تقویت و توسعه مبادی مهاجرت، از اجرای طرح‌های مشابه طرح مسکن مهر جدا
اجتناب شود.» در همین گزارش بر طرح دکتر آخوندی برای ساخت مسکن اجتماعی و احداث
مسکن در بافت‌های فرسوده تاکید شده است اما مگر با توجه به پیش‌خور‌شدن بودجه چند
سال آینده بخش مسکن در مسکن مهر، امکان اجرای آن طرح‌ها وجود دارد؟ به این دلایل و
ده‌ها دلیل دیگر معتقدیم که نمایندگان باید بحث استیضاح وزیر راه و‌شهرسازی را
کنار بگذارند و در مدت باقیمانده از عمر دولت، بیشتر کمک‌کار دکتر روحانی باشند.
