دولت در عمل از بخش خصوصی و توسعه اقتصاد کشور برمبنای تکیه‌بر توانمندی بخش خصوصی حمایت نمی‌کند.
دولت اگر پارادایم حمایت از بخش خصوصی را دارد و می‌خواهد واقعاً از بخش
خصوصی حمایت کند و اگر آقای رئیس‌جمهور نظرشان این است باید یک نظام کنترل وجود داشته
باشد تا وزرای دولت با همین استراتژی حرکت کنند و کارها را پیش ببرند ولی به‌صورت آشکار
می‌بینیم که وزرا با استراتژی توسعه اقتصادی و صادرات و… متکی بر بخش خصوصی پیش نمی‌روند
و برعکس دولت در حال فربه‌تر شدن است و بازهم شاهدیم که همه کارها به سمت دولت و نهادهای
دولتی هدایت می‌شود.
شاید دلیل اصلی این اتفاق احتیاطی است که دولت دارد و آقایان می‌ترسند
به سبب دستگاه‌های نظارتی که وجود دارد از بخش خصوصی حمایت کنند. توجه داشته باشید
که بخش خصوصی عبارت است از بنگاه‌های فعال اقتصادی و حمایت از بنگاه‌ها در همه جای
دنیا به معنی حمایت از بخش خصوصی است ولی در ایران می‌بینیم دولت جرات نمی‌کند از
بنگاه‌ها حمایت کند و نتیجه این می‌شود تضعیف بخش خصوصی.
شاهدیم در مواقعی بخش خصوصی با شرکت‌های خارجی توافق‌هایی انجام می‌دهد
و بعد می‌بینیم که دولت مانع کار شده است و حتی در موارد بوده که متأسفانه خودشان اقدام
به بستن قرارداد کرده‌اند؛ به اعتقاد من البته علت اصلی این اتفاق شاید همان احتیاطی
است که پیش‌ازاین هم گفتم، ببینید اگر قرارداد با شرکت دولتی باشد یا خصولتی کسی به
آن‌ها ایراد نمی‌گیرد ولی وقتی پای بخش خصوصی به میان می آید اشکال وارد و مانع تراشی
می‌کنند.
بخش خصوصی مملو از استعداد، ظرفیت و توانایی مدیریتی است و باید رشد
کند ولی توجه داشته باشید که بسترساز این رشد دولت است و باید این بستر فراهم شود
و برای وقوع این اتفاق ابتدا دولت باید یکپارچه باشد، الان شاهد این موضوع نیستیم.
دولت ملوک‌الطوایفی شده است و هر وزارتخانه‌ای برای خود برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری
و عمل می‌کند و به نظر می‌رسد مسئولان هم به‌جایی پاسخ‌گو نیستند.
