مرور بخشی از اقدامات عجیب نیکزاد در حوزه حمل و نقل هوایی

اخیرا وزیر راه و شهرسازی دولت قبل با آمارسازی مدعی ورود ۱۰۹ هواپیما در دوران مدیریتی خود شده بود که این نشان می‌دهد آقای نیکزاد اطلاعی از آمارهای ورود هواپیما در آن سال‌ها ندارد. همچنین وی مدعی شده که عکسی هم با این هواپیماها ثبت نکرده اما اساسا هواپیماهای فرسوده و از رده خارج شده که در آن سال‌ها آمد، ارزش عکس انداختن نداشتند.

در روزهای پایانی دوره نخست دولت تدبیر و امید و در زمانی که زمزمه‌های
انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم شروع به اوج‌گیری کرده بود ناگهان آماری عجیب
توسط علی نیکزاد، وزیر راه و شهرسازی دولت دهم درباره ورود هواپیماهای مسافربری به
ناوگان هوایی کشور منتشر شد.

به گزارش ایلنا، نیکزاد گفته بود: در مسئله هواپیما در موقع معارفه
بنده ایران ۱۱۴ فروند هواپیما داشت و در زمان تودیع اینجانب ۲۲۳فروند شده بود اما
بنده حتی با یک فروند عکس یادگاری نگرفتم.

اما اینکه این آمار چقدر با واقعیت فاصله دارد ، مطلبی است که در
ادامه به آن می پردازیم.

علی نیکزاد، در تاریخ ۵ تیر ماه سال ۱۳۹۰ از مجلس شورای اسلامی رای
اعتماد گرفت. بر اساس آمارهای ارائه شده توسط سازمان هواپیمایی کشوری در پایان
نیمه دوم سال ۱۳۸۹ کل ناوگان هوایی کشور متشکل از ۱۵۵ فروند هواپیما بوده است که
البته از این تعداد ، برخی از هواپیماها به دلیل مشکلات فنی و نبود قطعات یدکی
زمینگیر بوده‌اند.

مشخص نیست چرا نیکزاد گفته است که در زمان شروع به کارش ایران دارای
۱۱۴ فروند هواپیمای مسافربری بوده و چطور حتی آماری دقیق از وضعیت ناوگان هوایی در
زمان کارش نداشته است. حتی در زمان استقرار دولت نهم نیز در سال ۱۳۸۴ تعداد
هواپیماهای مسافربری کشور ۱۲۱ فروند بوده است.

با یک حساب سر‌انگشتی مشخص می‌شود که در دو سالی که علی نیکزاد در راس
وزارت راه و شهرسازی بوده ، ۶۸ فروند هواپیما به ناوگان هوایی کشور اضافه شده است.

اما سوال مهم اینجاست که چه هواپیماهایی در این دو سال وارد ناوگان
هوایی کشور شدند که پاسخ در سالنامه آماری “سازمان هواپیمایی کشوری”
موجود است.

بر اساس این آمار، بیشترین هواپیماهایی که در طی این دو سال وارد کشور
شده‌اند عبارتند ازایرباس A۳۰۰ ، ایرباس۳۱۰ ، ایرباس
۳۲۰ و البته هواپیمای ام دی ۸۰ که تعداد آنها از ۱۵ فروند در سال ۱۳۸۹ به ۴۸ فروند
در سال ۹۲ رسیده است.

از میان این هواپیماها ، ایرباس‌های ۳۰۰ و ۳۱۰ هواپیماهایی بودند که
تولیدشان از سال های پیش متوقف شده و تولید هواپیماهای ام دی ۸۰ نیز از سال ۱۹۹۹
متوقف شده بود و هر سه مدل هواپیما از سال‌های پیش در سراسر جهان در حال کنار رفتن
بودند و جالب این است که بسیاری از هواپیماهای ام دی ۸۰ که در دوران نیکزاد وارد
کشور شدند، هیچ مشتری نداشتند و معلوم نیست چطور سر از ایران درآوردند.

پس می‌توان گفت در میان هواپیماهایی که در دوران وزارت نیکزاد وارد
ناوگان هوایی کشور شدند، اصلا هواپیمایی نبوده تا ارزش عکس انداختن داشته باشد!!!و
نکته مهم اینکه، شمار قابل توجهی از این هواپیماها به علت فرسودگی بیش ازحد و به‌صرفه
نبودن تعمیرات از چرخه ناوگان هوایی کشور کنار رفتند.

اما این همه ماجرا درباره صنعت هوایی کشور در دولت دهم نیست، اتفاقاتی
تلخ در این دوران رخ داد که در نهایت منجر به وارد آمدن خساراتی جبران ناپذیر به
حمل و نقل هوایی کشور شد. در سال ۱۳۸۹ کشورهای مقصد شرکت‌های هواپیمایی ایرانی در
اروپا سوخت‌رسانی به هواپیماهای مسافربری ایرانی را متوقف کرده و همزمان ورود شمار
بسیاری از هواپیماهای هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران را به قاره اروپا ممنوع اعلام
کردند.

این عدم سوخت رسانی به هواپیماهای ایرانی در فرودگاه های اروپایی باعث
شد تا ۴۷۰۰ فراز و فرود اضافه به هواپیماهای ایرانی تحمیل شود که اگر خسارت ناشی
از هر فراز و فرود اضافه محاسبه گردد بدون شک سر به فلک خواهد کشید.

البته در کنار هزینه فراز و فرودهای اضافی باید نرخ سوختی را که در
کشور ثالث به هواپیماهای ایرانی تحویل داده می‌شد محاسبه کرد که این نیز بخشی دیگر
از خسارت‌های ناشی از تحریم‌ها به صنعت هوایی کشور است. همزمان با مشکل سوخت‌،
تحریم قطعات هواپیماها نیز گریبان صنعت هوایی کشور را گرفته بود و برخی قطعات با
خرید از واسطه‌ها و با قیمتی سه برابر نرخ واقعی به ایران می‌آمد که این نیز قسمتی
دیگر از خسارت به منابع ارزی کشور در آن دوران است.

یکی از اقدامات عجیب در دوران وزارت علی نیکزاد این بود که وی قصد
داشت تا یک شرکت هواپیمایی خارجی را برای انجام پروازهای داخلی وارد کشور کند که
قرار بر این بود شرکت هواپیمایی قطری وارد انجام پروازهای داخلی شود که البته جلوی
این اقدام نیکزاد در آن دولت گرفته شد. این اقدام نیکزاد در حالی بود که مقام معظم
رهبری همواره به اجرای سیاست های اقتصاد مقاومتی و ایجاد اشتغال در کشورمان تاکید
داشتند اما عالی‌ترین مقام وزارت راه و شهرسازی با نادیده گرفتن توصیه‌های رهبری
قصد نابودی فرصت شغلی در صنعت هوانوردی را داشت.