سرمایه گذاران مسکن تقویت شوند؛ آنها را نرانیم

مسکن کالائی سرمایه ای به حساب می آید و از این زاویه باید به آن نگاه کرد و تصمیمات اخذ شده نیز باید بر این اساس اخذ شود. نباید کاری کرد که سرمایه گذار مسکن نسبت به این کالا بی انگیزه شود و از سرمایه گذاری در تولید مسکن، قطع امید و صرف نظر کند.

;* مهرداد بائوج لاهوتی

;

مطابق آخرین آمار که از سرشماری نفوس و مسکن سال ۹۰ توسط مرکز آمار ایران استخراج شده است، حدود یک میلیون و ۶۰۰ هزار واحد مسکونی خالی در کشور وجود دارد که به نظر درست می آید اما نباید به واحدهای مسکونی خالی با دید یکسان نگاه کرد زیرا دلایل مختلفی برای خالی ماندن آنها وجود دارد. به همین دلیل می ; توان گفت مرکز آمار به داده های کلی دست یافته اما نتوانسته است تفکیکی بین واحدهای خالی قائل شود و تقسیم بندی مناسبی از انواع واحدهای خالی ارائه کند زیرا در مسیر سرشماری و فراوری داده های آماری، بین سرمایه گذار مسکن و کسی که چند واحد شخصی دارد، تفکیکی صورت نگرفته است.

;

درباره واحدهای خالی موجود نباید این طور به موضوع نگاه کرد که سرمایه گذار واحدهای مسکونی را ساخته اما تمایل به فروش آنها ندارد بلکه باید به این واقعیت توجه نمائیم به دلایل مختلف و شرایط مطرح از سوی خریدار و فروشنده، خواهانی برای این املاک (طوری که همراه با رضایت دو طرف باشد) وجود ندارد لذا این خانه ها، خالی از سکنه می مانند. به همین دلیل اگر قرار است برنامه خاصی در این حوزه اجرا شود باید درباره موضوع واحدهای مسکونی خالی در کشور، از سوی دولت مطالعات دقیقی صورت گیرد و طرح مساله بدون پشتوانه مطالعاتی و با سیاست های عجولانه، ممکن است به بازار مسکن آسیب برساند. بنابراین در شکل اول مالکان خامه های خالی سرمایه گذاران و انبوه سازانی ; وجود دارند که به هر دلیل نتوانسته اند املاک مورد نظر را به فروش برسانند اما در بعد دوم قضیه، افرادی وجود دارند که به صورت شخصی چند واحد خالی در تملک دارند که به طور مداوم از آن استفاده نمی شود بلکه بسته به نیاز مالک، مورد استفاده قرار می گیرد!

;

با این حساب اگر سرمایه گذار و این گونه افراد را از هم تفکیک کنیم آن وقت می توان تصمیم درستی اتخاذ کرد. در این صورت می توان بنا بر استراتژی خاص در بازار، از صاحبان واحدهای مسکونی شخصی که بدون دلیل خالی مانده و بیشتر جنبه سوداگری دارد، مالیات دریافت کرد اما این رفتار یعنی اخذ مالیات از سرمایه گذار که بنا به وضعیت بازار نتوانسته واحدها را به فروش برساند و اساسا سود معقول در معاملات آنها طلب می شود، توجیه ندارد و نباید از اهرم مالیات برای آنها استفاده کرد.

;

همانطوری که می دانید در شرایط کنونی، مسکن کالائی سرمایه ای به حساب می آید و از این زاویه باید به آن نگاه کرد و تصمیمات اخذ شده نیز باید بر این اساس اخذ شود. نباید کاری کرد که سرمایه گذار مسکن نسبت به این کالا بی انگیزه شود و از سرمایه گذاری در تولید مسکن، قطع امید و صرف نظر کند. شاید این طور تصور شود که تاکید بر واگذاری خانه های خالی از سکنه، باعث تعادل در بازار مسکن و کاهش آن خواهد شد اما نباید از عواملی مثل افزایش قیمت مصالح ساختمانی غافل شد که تاثیری بیش از اندازه در این امر دارد. بسیاری از مصالح وارداتی است و بازار ارز نیز دلیل دیگری بر به هم خوردن معاملات مسکن دارد. با این حال سرمایه گذاری که مسکن را به عنوان زمینه کاری خود انتخاب کرده است، هرگز به دنبال این نیست تا خانه های ساخته شده خود را نفروشد بلکه تقاضا برای خرید آنها وجود دارند. در این خصوص می توانید زوجی را در نظر بگیرد که برای شروع زندگی خود، قصد دارند اقدام به خرید خانه کنند اما آیا میزان نقدینگی آنها به اندازه ای هست که بتوانند خانه بخرند؟ مسلما این موضوعات بر روند شکل گیری معاملات تاثیر می گذارد و میزان آن را تغییر می دهد.

;

در این مقطع با توجه به گفته های وزیر راه و شهرسازی و دیگر مسوولان، این نگرانی وجود دارد که بدون در نظر گرفتن همه شرایط، با نگاه تک بعدی، تصمیماتی اتخاذ کنیم که منجر به شکست شود زیرا نگارنده معتقد است در این شرایط سرمایه گذار مسکن باید تقویت شود نه این که آنها از این عرصه برانیم.

;

;*سخنگوی کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی

;