حرفه شغل ارتقا یافته است و کسانی که این گونه به کاری مشغول هستند حرفه مند به شمار می آیند. اهالی یک حرفه، کالا و خدمات ارائه می کنند و در عوض اعتماد می خرند و ستونی سترگ می سازند
زمانی که اهالی یک حرفه به جای خرید اعتماد، مجبور به فروش اعتماد و
اعتبار خود باشند؛ حرفه از حالت حرفه بودن خارج می شود. اینجا مشتریان نیز بی
اعتماد می شوند و حرفه مندان دیگری را ترجیح می دهند.
در جامعه چندین حرفه مند وجود دارد: پزشک، معلم، آتش نشان و.. که در این حرفه ها، حرفه مند دیگران را بر خود
ترجیح می دهد؛ اگر چنین نباشد؛ دیگر حرفه نخواهد بود.
شغل چیست ؟ اگر حرفه مند فقط برای کسب درآمد به کاری بپردازد این دیگر
حرفه وی نیست؛ بلکه این مشغولیت و شغل او به شمار می آید؛ شغل یا job برخلاف حرفه، نیمه وقت است و اگر
این اشتغال نه تنها برای کسب درآمد نباشد بلکه فقط برای گذران عمر به آن بپردازند؛
دیگر جنبه تفنن و تفریح پیدا می کند.
من به عنوان یک پزشک مسوولیت سنگینی دارم به گونه ای که بیمار من حق
خطا دارد؛ اما من پزشک هرگز در حرفه پزشکی، حق خطا کردن ندارم.
برای تفاوت میان رتبه ها و درجات حرفه ای مثالی می زنم:
اگر من به عنوان یک پزشک، دائم در حال مطالعه و فراگیری جدیدترین
معلومات تخصصی حرفه پزشکی باشم و هر روز در حال عیادت از بیماران باشم و برای
درمان آنها، به دنبال جدیدترین درمان ها باشم و اطلاعات خود را در زمینه پزشکی به
روز کنم؛ پزشکی حرفه من به شمار می آید و
البته همه این ها جز وظایف من است. اگر به
فنون قدیم تخصص پزشکی بسنده کنم و هرروز با همین نگرش ازبیمارانم عیادت کنم؛ پزشکی
تبدیل به شغل من می شود. همین موضوع در مورد یک استاد دانشگاه هم صدق می کند. اگر
پزشک باشم و بساز فروشی کنم و دیگر نیازی به کار طبابت نداشته باشم و هر روز یکی
دو ساعت برای عیادت از چند بیمار به مطب
سربزنم؛ پزشکی اشتغال من است و اگر کار طبابت را رها کنم و به جای رفتن به
مطب هر روز برای سرکشی به پروژه، سر
ساختمان بروم. هرازگاهی برای دیدن همکاران و جمع کردن بروشور در همایش قلب و عروق
شرکت کنم طبابت من شده است تفنن!
و اگر اصل در هر حرفه ای بر تفنن باشد؛ در بر لولای بی اخلاقی می
چرخد.
