دیدگاه نماینده سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی درباره ابعاد مختلف طرح جامع مسکن
معاون حوزه عمران شهری معاونت امور زیربنایی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی برخی نواقص و کاستی‌های طرح جامع مسکن که به راحتی قابل برطرف شدن هستند را تشریح کرد.
اکبر رحمانی در
خصوص طرح جامع مسکن و برخی انتقادات سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی به آن اظهار کرد:
بخش مسکن از بخش‌های مهم اقتصادی کشور است و لازم است تا دولت برنامه جامعی در
خصوص آن ارائه دهد.
نماینده سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در طرح جامع مسکن با بیان اینکه
این طرح باید به مرور زمان در دو بخشفرمی و فنی اصلاح شود افزود: نکته
کلی در این طرح، زمان‌بندی‌های مورد نظر برای اجرا در آن است که باید بلندمدت‌تر
دیده شود ولی برنامه‌های عملیاتی بر اساس چشم‌انداز ۱۴۰۵ طراحی شوند.
رحمانی با انتقاد از دیده نشدن مصوبات دولت در زمینه بافت فرسوده، زوج‌های
جوان و حساب‌های پس‌انداز مسکن خانه اولی‌ها در طرح جامع مسکن گفت: در این
طرح نیاز به یک میلیون و ۶۰۰ هزار خانه در شرایط فعلی اعلام شده است که باید این
نیاز به تفکیک هر استان و شهر مشخص شود.
معاون حوزه عمران شهری معاونت امور زیربنایی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی ادامه
داد: مسائلی مانند نرخ رشد خانوار یا افزایش جمعیت دیده شده است و مسائلی مانند
نرخ تشکیل خانوار، سن ازدواج، جمعیت در شرف ازدواج، بی‌همسری در اثر طلاق (به
تفکیک زن و مرد) که پیوسته در حال تغییر است، برای آینده ۱۰ ساله موضوعات مهمی
هستند که توجه به آن‌ها می‌تواند به پیشبرد برنامه‌ها کمک کند در حالی
که اگر برای این اقشار برنامه‌ریزی شود، جمعیت هدف مذکور در طرح جامع مسکن تغییر
می‌کند.
وی با تأکید بر لزوم تغییر رویکرد این طرح در زمینه نرخ رشد
اقتصادی از ۵.۲ درصد به ۸ درصد مذکور در اسناد بالادستی، خاطرنشان کرد: برای
سناریوسازی در تهیه و تدوین هر طرحی قبل از هر چیز باید وضع موجود آسیب‌شناسی و
تحلیل شود و سپس راهکار ارائه داد که آن نیز نیازمند داشتن یک مدل آماری ـ اقتصادی
است تا اگر نر‌خ‌های رشد خانوار، اقتصادی، تورم و یا سرمایه‌گذاری تغییر کرد، طرح
و برنامه عملیاتی را نیز به همان نسبت تغییر داد؛ به نظر می‌رسد در طرح جامع از
این روش استفاده نشده است.
رحمانی سپس به موارد مورد اشاره در طرح جامع مسکن در زمینه لزوم اصلاح
نظام درآمدی شهرداری اشاره و اظهار کرد: با این حال میزان اثرگذاری اصلاح نظام
درآمد پایداری شهری بر بخش مسکن به طور مشخص ذکر نشده است.
وی با بیان اینکه وضعیت موجود شهرهای جدید و نقش مسکن مهر در
فرایند تامین مسکن اقشار مختلف تاثیرگذار استگفت: همچنین در اجرای این طرح
مسائلی مانند روش ساخت و نحوه تأمین مسکن که به صورت شخصی‌سازی باشد یا انبوه‌سازی
باید مشخص شود. ضمن اینکه الگوهای تکنولوژیکی ساخت مسکن و آینده صنعت
ساختمان هم می‌بایست در طرح جامع مسکن در نظر گرفته شود.
معاون حوزه عمران شهری معاونت امور زیربنایی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی تأکید
کرد: طرح جامع مسکن باید به گونه‌ای نهایی شود که در آننقش برخی نهادها
همچون سازمان نظام مهندسی ساختمان، بیمه‌ها، شهرداری‌ها، نهادهای حمایتی و سازمان
بهینه‌سازی مصرف سوخت به طور شفاف‌تر ذکر شود.
وی با بیان اینکه بر اساس جمع‌بندی اعداد و ارقام مذکور در طرح جامع
مسکن، سهم دولت سالانه دو هزار و ۴۵۰ میلیارد تومان است، ادامه داد: باید در این
زمینه بیشتر بحث و بررسی صورت گیرد که آیا دولت توان تأمین این مبلغ را دارد یا
خیر؟ منابع آن از محل درآمدهای حاصل از هدفمندی یارانه‌هاست یا کمک‌های مردم؟
به گفته رحمانی، مسکن گروه‌های کم‌درآمد هم از لحاظ اجرایی مشکل دارد
هم در خصوص بخش تأمین منابع مالی آن از طریق افزایش سهم دولت؛ چرا که در سال‌های
اخیر نتوانسته‌ایم به برنامه‌های مشخصی برسیم.
