تمدن‌سازی همه‌اش ساخت‌وساز نیست؛ گاهی نساختن برخی از طرح‌هاست

کامران صفامنش، معمار در دومین اجلاس سازندگان و طراحان اصفهان درباره اهمیت ساخت و ساز تمدن ساز سخنرانی کرد. این پیشکسوت معماری بیان کرد: اصفهان برای من شهری پر از خاطره است و هیچ وقت فکر نمی کردم یک روز در این شهر سخنرانی کنم.

 تمدن سازی همه اش ساخت و ساز نیست بخشی است نساختن است و قبول نداشتن، پایه های تمدن از اینجا آغاز می شود. نگاه به آینده ای  کنیم که ما نیستیم اما فرزندان ما هستند. بنیادهای تمدن سازی روی رویاهای ماست. بنیان آن فقط بر روی ساختمان نیست. تصور من این است که مسئله معماری ایران یعنی شهر، ساختمان، سرویس های شهری، فضاها، پارک ها، محیط و بوم اینها همه جز معماری اند و اندیشه معمارانه می خواهد که به چیزی تبدیل شود که برای آیندگان بماند. کار ما در معماری در معنای اعم که بیان کردم دادن چوب دستی دو امدادی به نفر بعدی است.

من از دانشگاه ها مایوسم اما به شما دانشجویانی که اینجا حضور دارید می گویم از این اجلاس نباید دست خالی بیرون بروید بلکه این اجلاس محلی برای برقرار ارتباط با معماران و فعالان صنعت ساختمان است این ارتباط را تبدیل به انرژی کنید و ساختمان های زیبا بسازید. وی همچنین به اهمیت نظام آتلیه ای در ایران اشاره کرد که بر اساس آن می توان به معماری توانمند تبدیل شد. در زمان ما همه دانشجویان از هم یاد می گرفتیم و هرچه بلد بودیم به هم منتقل می کردیم.

چرا معماری ما اینگونه شد چرا دانشگاه ما به این جا رسید؟ هرکسی که معماری می خواند که معمار نیست. معماری داشتن ذهن معمارانه است. برخی از معماران  از پینترست تقلید می کنند و به کارفرما هم نشان می دهد و می بیند چقدر خوشگل است. این نقطه ضعف ما ایرانیان است که به خوشگلی اهمیت می دهیم.  بین خوشگلی و واقعیت محیط فضای ساخته شده تفاوت است. بسیاری از معماران ما اجرای فاز دوم را نمی دانند. من خارج از ایران یاد گرفتم و سعی کردم به دیگران یاد بدهم و دیتل بدهم. دانشگاه ما فشل است بچه های ما فاز دو نمی دانند ولی ساختمان ساخته می شود و آینده تمدن ما اینگونه شکل می گیرد.