در ژانویه سال ۲۰۲۱ میلادی، ولیعهد عربستان، بن سلمان از پروژه ای به نام نئوم یا شهر خطی عربستان پرده برداری کرد که شامل فاز ها و قسمت های مختلفی می شد.
این پروژه عظیم بخشی از دیدگاه عربستان تا سال ۲۰۳۰، که در سال ۲۰۱۶ میلادی و در راستای کاهش اتکای عربستان به نفت و بالا بردن درآمد خالص این کشور معرفی و آغاز شده بود، می باشد. پروژه عظیم نئوم استان تبوک کشور عربستان سعودی را هدف خود قرار داده و مربوط به پیشرفت و مدرنیزه کردن این استان است. از مهم ترین بخش های مربوط به این پروژه شهر خطی عربستان یا به اصطلاح انگلیسی لاین سیتی می باشد.
با توجه به طرح هایی که از سمت دولت عربستان در رابطه با این شهر ارائه شده است، قرار بر این است که این شهر به صورت طبقه ای و در سه طبقه اصلی ساخته شود. طبقه اول فضایی کاملا سبز و برای رفت و آمد پیاده بوده و به صورت پارکی زیبا طراحی می شود، البته در زیر قسمت زیرین آن محل سکونت ساکنین این شهر بوده و به نوعی، می توانیم بگوییم هر طبقه خود از طبقاتی تشکیل می شود.
طبقه دوم این شهر (طبقه میانی و طبقه دوم از بالا) شامل فروشگاه های مورد نیاز و مراکز اداری و دفاتر کسب کار خواهد بود. به نوعی برنامه ای که برای این شهر طرح شده است این است که طبقه دوم، قلب تپنده اقتصادی شهر باشد. با توجه به این که در توضیحات پروژه آمده که این شهر قوانین جداگانه و پارلمانی مختص خود و جدای از کشور عربستان خواهد داشت و به نوعی خود مختار خواهد بود، طبقه دوم آن می تواند میزبان کسب و کار های بزرگ و عظیمی در دنیا باشد.
در پایین ترین طبقه یعنی طبقه سوم (با اینکه این نام گذاری طبقات می تواند کمی گیج کننده باشد، اما این روشی است که در طرح های موجود از این شهر به طبقات مختلف اشاره می کنند)، محل و وسیله حمل و نقل تونلی و سریع السیر برای تردد در سطح شهر خواهد بود. یکی از کلیدی ترین دلایل خطی بودن این شهر همین مسئله رفت و آمد است، حرکت یک قطار زیرزمینی سریع السیر در یک خط مستقیم بسیار بهینه می باشد، با توجه به اینکه هم اکنون قطار هایی در ژاپن داریم که با سرعت های بالای ۳۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کنند، می توانیم بگوییم که طی کردن مسافت صد و هفتاد کیلومتری این شهر با پیشرفت تکنولوژی در نیم ساعت ممکن خواهد بود. برای داشتن یک مقیاس ساده، اگر شما با خودروی شخصی خود در جاده شروع به حرکت کنید و با حداکثر سرعت مجاز حرکت کنید، برای طی کردن مسافت صد و هفتاد کیلومتری، بدون در نظر گرفتن ترافیک و پیچ و خم های احتمالی جاده، دست کم به یک ساعت و نیم زمان نیاز خواهید داشت، که این میزان تقریبا سه برابر سرعت انتقال یافتن به وسیله یک قطار سریع السیر است.
