تراژدی تبدیل یک باغشهر به شهر صنعتی
شهر کرج تا پیش از استان شدن در سال ۱۳۸۹ که بانام البرز به تصویب رسید به عنوان یکی از شهرستان های تابعه استان تهران محسوب می شد و از قدیم الایام همواره محلی برای سیاحت و تفریح در فصول مختلف سال و گذران تعطیلات بود.
رشد روزافزون جمعیت به دلیل مهاجرت اقوام گوناگون از سراسر کشور و محلی به عنوان خوابگاه شاغلان در استان های اطراف و نیاز به تامین مسکن، قطع گسترده درختان و تغییر کاربری زمین های کشاورزی را در این استان دربرداشته است، البته هنوز هم تعدادی درخت کهنسال در شهر کرج به چشم می خورد به گونه ای که می توان با قدم زدن در کوچه و پس کوچه های شهر و روستا، درختان چنار، توت و ارس را دید که تعدادی از آنها در فهرست آثار طبیعی کشور هم به ثبت رسیده است.
هنوز هم اگر کمی از مرکز استان فاصله بگیریم و سری به حاشیه شهرها و روستاها بزنیم، می توانیم زندگی روستایی باصفا، صمیمیت و ساده ای را در اقامتگاه های بومگردی تجربه و از هوای پاک، تغذیه سالم و… استفاده کنیم.
ارمغان زندگی صنعتی دوران اوج و سقوط کرج به عنوان باغشهر در بازه زمانی کوتاهی در سال های اخیر، سرعت و رشد چشمگیری داشته به گونه ای که اکنون از وسعت بسیار باغات و درختان کهنسال جز چند منطقه تفریحی و پارک چیزی باقی نمانده است. این حجم از سرعت تخریب پوشش گیاهی به دست انسان در کنار رشد مدرنیته، جای تاسف و تامل داشته و نیازمند بازنگری از طرف مسوولان و همراهی شهروندان است.
بسیاری از درختان در محله های قدیمی به خاطر تردد وسیله نقلیه و در کمال خودخواهی و ناباوری از سوی ساکنان منازل مسکونی قطع می شود بدون این که حتی نهال جایگزینی در قسمت دیگری کاشته شود. علاوه بر قدمت و وسعت پوشش گیاهی، مزایای ارزشمند آن برای محیط زیست مهم است که نادیده گرفته می شود. رشد آپارتمان ها و مجتمع های مسکونی، جای باغ های قدیمی و درختان کهن را گرفته و در آینده ای نه چندان دور دیگر حتی رشته کوه های البرز که نام استان نیز برگرفته از آن است قابل مشاهده نخواهد بود. عوامل انسانی، زیست محیطی، فرهنگی و اجتماعی متعددی دست به دست هم داده اند تا امروز به جایی رسیده ایم که در آن قرار داریم و راه چاره و درمان آن نیز در اتحاد و همبستگی نهفته است و یاری مردم و مسوولان را باهم می طلبد، چراکه نه تنها از مواریث به جامانده از گذشتگان به درستی حفاظت نکرده ایم بلکه اثر شاخص و ماندگاری نیز برای آیندگان به جا نگذاشته ایم. با ذره ای تفکر می توان فهمید ما فقط امانتداران نعمات خدادادی هستیم و نباید با ناآگاهی و عدم تعهد، تیشه برریشه آن بزنیم و فقط منافع خود را در نظر بگیریم. لازم است به بازنگری رفتار خود بپردازیم تا الگوی درستی برای کودکان به عنوان نسل آینده و آینده سازان این سرزمین باشیم. در غیر این صورت در آینده ای نه چندان دور، علاوه بر نابودی پوشش گیاهی و جانوری شاهد زوال تاریخ، فرهنگ و اجتماع نیز خواهیم بود.
پروژه کاشت درختان مثمر در باغ سیب مهرشهر کرج و افتتاح دهکده تفریحی باغستان، ازجمله اقدامات ارزشمندی بوده که در سال های اخیر به همت مسوولان انجام شده و نیازمند همکاری نهادهای مختلف است تا با اتحاد و همبستگی به آرمان های فراموش شده و نابودشده باغشهر رویایی در روزگار نه چندان دور نزدیک شویم.
