پای قالیباف روی پوست خربزه دلواپس‌ها؟
حذف احمدی‌نژاد از چنبره سیاسی کشور، بازی را برای اصولگرایان و اصلاح طلبان وارد فاز جدیدی کرده است. با این حال،اصولگرایان بازی سخت‌تری را پیش رو دارند.
به گزارش ۲۴آنلاین ، اصلاح طلبان تکلیف شان را از ماه ها پیش روشن
کرده اند. آنها با آنکه حسن روحانی را اصلاح طلب تمام عیار نمی دانند، اما چون
نامزد شاخصی که بتواند روند کاندیداتوری را به سادگی طی کند و مهمتر از آن،از شانس
رای آوری برخوردار باشد،ندارند و از سوی دیگر برخی شعارها و آرمان های خود را با
حضور حسن روحانی قابل تحقق می دانند،گرد او می آیند.
اما اصولگرایان هنوز نتوانسته اند،جاده را برای خود هموار کنند و با مرور
کارنامه آنها بعید می نماید که کار آنها به دوئل نکشد و به سادگی به نامزد واحد
برسند.
مطرح تر شدن نام قالیباف
حتی تا ۱۰روز پیش که قرارنبود احمدی نژاد حذف شود،بخشی از جریان
اصولگرا که از آنها به “دلواپس” تعبیر می شود،جسته وگریخته از محمدباقر
قالیباف به عنوان نامزد مورد قبول خود نام می بردند. با این حال سعیدجلیلی نامزد
ارجح همه دلواپسانی است که در انتخابات ۹۲ به حدود۴میلیون رایکه عمده آنها حامیان
احمدی نژاد بودند،دست پیدا کرد.
قالیباف بدلیل اینکه از تجربه ۲بار نامزدی در سالهای۸۴تا۹۲ برخوردار است،
از نگاه حامیانش به کاندیدایی آبدیده می ماند که شانس برنده شدنش متصور است.از
سویی چنین ظرفیتی را دارد که بتواند بر موج مطالبات اقتصادی-معیشتی سوار شود و
شعارهای ضد دولت روحانی را نمایندگی کند.
سکوت در برابر حذف احمدی نژاد
سکوت شخص قالیباف و رسانه های نزدیک به او در جریان ماجرای حذف احمدی نژاد
نشان می دهد او قصد ندارد حامیان رئیس دولت دهم را از خود برنجاند و حساسیت های
آنها را تحریک کند. شاید قالیباف و جریانش با چنین تدبیری می خواهند آرای احتمالی
سعیدجلیلی را نیز به سبد خود بکشانند.
با این حال کاملا روشن است که در میان چهره های سیاسی سرشناس کشور، قالیباف
بیش از همه از مسئله احمدی نژاد خرسند است و از ان میتواند به نفع خود بهره برداری
کند. در عین حال، سبد رای احمدی نژاد،سعیدجلیلی و احیانا دلواپس های دیگر، به آن
اندازه طمع برانگیز هست که به خاطر آن، موجبات رنجیدگی خاطر جریان دلواپس نشود و
ابراز خوشحالی علنی نکند.
دام انتخابات برای قالیباف
برای شهردار تهران،انتخابات۹۶ یک دام پر ریسک است. ریسکی بالاتر از
۹۲و حتی ۸۴. او می داند حتی اگر اصولگرایان سنتی به حمایت از او برخیزند، فقط از
او یک حمایت تاکتیکی کرده اند . زیرا اصولگرایان از اینکه در انتخابات مجلس۹۴
مجبور به ائتلاف با جریان تندرو خود شدند به شدت پشیمانند.
از سوی دیگر، اصولگرایان،چه بخش سنتی و چه بخش دلواپس آن، قالیباف را
یک چهره ریشه دار سیاسی در جریان خود نمی دانند. او در هر دو انتخابات ریاست جمهوری
که نامزد شده،ملغمه ای از شعارهای چپ و راست را برای پیروز شدن مطرح کرده است و
این رفتار، چندان دلچسب جریان اصولگرا نیست.
همچنین قالیباف، در انتخابات۳دوره اخیر مجلس تلاش زیادی کرده است تا کاندیداهای
خاص خودش را وارد مجلس کند و تقریبا در هیچ موردی موفق نشده است و این می تواند به
عنوان نقطه ضعفی که اصولگرایان از او امتیاز بگیرند محسوب شود.
قالیباف اگر بخواهد رضایت اصولگرایان را جلب کند چاره ای جز دادن سهم همه
آنان ندارد و همین باعث می شود که او حتی اگر به پاستور راه یابد، ناگزیر از یک
دولت ائتلافی چندپاره و آسیب پذیر شود.
درعین حال، اتحاد بخش قابل توجهی از جریان اصولگرا بر سر قالیباف، غیرقابل
تصور نیست. از نگاه جریان اصولگرایی محمدباقر قالیباف یک فرصت است. اگر در انتخابات پیروز شود با یک تیر دو نشان زده اند: هم بر رقیب
سیاسی پیروز شده اند و هم سهم خود را به راحتی از او می گیرند اما اگر قالیباف شکست
بخورد،اصولگرایان هزینه سنگینی پرذاخت نکرده اند .
به این ترتیب ، قالیباف بازی سختی در پیش دارد. یا باید پایش را روی پوست
خربزه ای بگذارد که دلواپسان زیر پایش انداخته اند، یا مانند احمدی نژاد به فکر
عبور از اصولگرایان باشد و بعد از انتخابات، به نردبانی که از آن بالا رفته است
پشت پا بزند. تازه، این برفرض پیروزی احتمالی در انتخابات است. اگر تقدیر برای او
شکست را رقم بزند، شرایط بدتری هم می تواند او را در بر بگیرد.
