تهران با مشکل آب‌های سطحی دست و پنجه نرم می‌کند
آب‌های سطحی در زمان بارندگی به گره ای بزرگ تبدیل شده که تهران همچنان با آن دست و پنجه نرم می‌کند.
از چند هفته گذشته، لغتی جدید در سایت ها و روزنامه ها با عنوان
“ال نینو”
به چشم می‌خورد که چالش‌ها و مباحث زیادی را در این حوزه مطرح کرده
است.
چالش هایی که از یک سو با انکار هواشناسی و اثبات مدیریت بحران همراه
شده و از سوی دیگر در شهر رنگ حقیقت به خود گرفته و بارش‌های پی‌درپی در صحت این مطلب
بیشتر آشکار می‌شود.
اما آنچه بیش از ماهیت این پدیده، در صدر توجه افکار عمومی قرار
گرفته، پیامدهای آن است. پیامدهایی که تلخی سیلاب های چند وقت اخیر را برای مردم یادآوری
می کند، از این رو تمام نگاه‌ها به سوی مدیریت بحران دوخته شده تا ببیند چه تدبیری
برای این مهم در نظر گرفته می شود.
اسماعیل نجار رئیس سازمان مدیریت بحران از خطرساز بودن هفت حوزه آبریز
خبر داد که مشکلات عدیده‌ای را در زمان بحران سیل ایجاد می‌کند.
رئیس سازمان مدیریت بحران از خطرسازی تبدیل مسیل‌ها به اتوبان و راه
گفت که خسارت‌های جبران‌ناپذیری را رقم می‌زند.
شبکه
سنتی آب های زیرزمینی شهر از بین رفته است
آب‌های سطحی و آبگرفتگی معابر و به تبع آن سیل و خسارت‌های آن پرسش
این روزهای ذهن مخاطبان است که در ابتدا هر دستگاه و ارگانی اقدام به رفع اتهام می
کند.
محمدمهدی تندگویان عضو کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران این
نظر را رد می‌کند و می‌گوید: این اظهارات که در طراحی شبکه بزرگراهی، مسیل‌ها
بسته شده قابل قبول نیست چرا که چنین امری فاجعه‌ای بزرگ را رقم خواهد زد و امکان
پذیر نیست.
وی معتقد است: شبکه سنتی آب‌های زیرزمینی شهر از بین رفته است که تاثیر
عمده‌ای در جذب و هدایت آب های سطحی داشته است.
تندگویان به حدود ۲۵۰ قنات تهران اشاره می‌کند که متاسفانه حدود
۱۰۰قنات با تزریق بتن و برای ساخت وساز، تونل و مترو خشک شده که همین امر
جذب آب‌های سطحی را با مشکل روبرو می‌کند اما در حال حاضر در مدل هدایت آب های
سطحی مشکل اساسی داریم.
تهران با
مشکلات ابتدایی دست و پنجه نرم می‌کند
جمع‌آوری آب‌های سطحی که در ظاهر کلماتی ساده و ابتدایی به نظر می‌رسد
گره ای بزرگ در زمان بارندگی در تهران به‌وجود آورده است. که به تبع در پدیده‌ای نامانوس
با کشور همچون “ال نینو” مشکلات بیشتری را رقم خواهد زد.
