دوئل دبیر و احمدینژاد
نباید از عملکرد شهردار تهران با عناوینی مانند «مدیریت کیسهیی» یاد کرد، چون بیش از ۵۰ هزار نفر در مجموعه شهرداری کار میکنند و مدیریت شهری برای انجام وظایف خود زحمات زیادی میکشد. او دولت را مقصر اصلی افزایش هزینههای شهرداری تهران دانست و گفت: «سهم دولت در مدیریت شهری را هم مد نظر قرار دهید.
یکی بچه شهرری است و آن دیگری اهل آرادان گرمسار. ولی وقتی پای دعوای شهرداری تهران و دولت به میان بیاید، نه پروین احمدینژاد از حمایت دولت کوتاه میآید و نه علیرضا دبیر میپذیرد کسی نگاه چپ به منافع شهرداری تهران بیندازد. این است که در میانه بحث بر سر متمم بودجه شهرداری، دبیر و احمدینژاد، دوباره ششلولها را به طرف هم میگیرند و از حریف میخواهند در گوشه رینگ، لنگ تسلیم بیندازد. بگومگوی این دو نفر، سابقهیی دیرین دارد که در نشست دیروز شورای شهر تهران، به نقطه عطف خود رسید. ای بسا، با فرارسیدن انتخابات دوره چهارم شورا، باز هم این دو نفر در کورس رقابت با یکدیگر، گفتنیهای بسیاری داشته باشند که باعث شود باز هم نامشان بر سر زبانها بیفتد. ولی آنچه دیروز در صحن علنی شورای شهر بین این دو گذشت، نشان داد علیرضا دبیر آمده تا در قامت مدافع تمام عیار اقدامات شهردار تهران ظاهر شود و پروین احمدینژاد نیز میخواهد به هر شکل ممکن، انتقاداتی که از عملکرد قالیباف، شهردار تهران میشود را به میدان رسانهها بکشاند. استدلال دبیر برای پیشنهاد افزایش ناگهانی ۳۲۸۵ میلیاردی در بودجه شهرداری تهران، اینطور خلاصه میشود که: همهچیز گران شده و شهرداری مجبور است پول بیشتری بپردازد. البته او در این بین، دولت را عامل اصلی افزایش هزینههای شهرداری میداند.
به گفته دبیر، نباید از عملکرد شهردار تهران با عناوینی مانند «مدیریت کیسهیی» یاد کرد، چون بیش از ۵۰ هزار نفر در مجموعه شهرداری کار میکنند و مدیریت شهری برای انجام وظایف خود زحمات زیادی میکشد. او دولت را مقصر اصلی افزایش هزینههای شهرداری تهران دانست و گفت: «سهم دولت در مدیریت شهری را هم مد نظر قرار دهید.
به گزارش اعتماد، دولت طی هفت سال گذشته برای مدیریت شهری چه کرده است؟ ظاهرا عنوان شده که یارانه بلیت امسال را هم به طور کامل نمیپردازند. به هر حال وقتی دولت سهم خود را از حمل و نقل عمومی نمیدهد، منابع لازم باید از یک جا تامین شوند. وقتی نرخ دلار سه برابر میشود، به همین نسبت مردم کشور در هر سطح و طبقهیی که بودند، سه برابر فقیرتر شدهاند. افزایش نرخ دلار در هزینههای پروژههای عمرانی نقش مهمی دارد. به عنوان مثال قیمت یک دیزل ژنراتور ساده به ۷۵ میلیون تومان رسیده است.»در عوض، پروین احمدینژاد نیز با دستمایه طنز، استدلال دبیر را رد کرد و گفت: «آقای دبیر مدام به صحرای کربلا میزند. با استناد به آنچه که ایشان درباره وضعیت اقتصادی شهرداری گفت، باید الان شهرداری با کسری بودجه مواجه باشد نه اینکه ۳۰ درصد افزایش درآمد برای خود پیشبینی کند!»
به گفته وی، خزانه شهرداری تهران، چند برابر درآمد شهردار لندن پر میشود و این درآمد، حاصل فروش تراکم است. حتی در کوچههای کمعرض هم مجوز ساختن برج هفت طبقه میدهند. پس چرا شرایط اقتصادی بر بودجه شهرداری اثر نگذاشته و این افزایش درآمدها از کجا حاصل میشود.»او خطاب به همکارش، دبیر با لحن معنی داری گفت: «شما که تحریم نیستند!»
علیرضا دبیر، تحریم نبود. ولی در عوض، با لحن معنیدارتری، به احمدینژاد پیام داد: «کشور و تهران را نمیتوان با حرف اداره کرد، اگر دنبال این موضوع باشید وضعمان میشود همین چیزی که اکنون هست.» او از افزایش سه برابری قیمت دلار شکایت کرد که باعث افزایش هزینههای عمرانی و جاری شهرداری شده و باز هم پای برادر پروین احمدینژاد را به معرکه کشید: «در این وضعیت گرانی، سهم دولت از هزینههای مدیریت شهری و حمل و نقل عمومی هم پرداخت نمیشود.»
اینجا بود که پروین، کنایه به برادرش را نتوانست تاب بیاورد و در جواب دبیر گفت: «تحریمها برای هر کس بد شده باشد برای بعضیها ظاهرا بد نشده و شهرداری افزایش درآمد هم داشته است.»بچه شهرری هم کم نیاورد: «آن افزایش درآمد را خدا داده و خدا رو شکر! هر کس نمیتواند ببیند، چشمهایش را ببندد. کربلاییهاش صلوات!»صلوات که زیر طاق صحن شورای تهران طنین انداخت، باز صحبت بودجه شد و تراکم و متمم و حکایت دوئل همچنان در یادها ماند.