ضرورت یکپارچه‌سازی فرآیند خلق معماری/ تحقق پایداری با خلاقیت در قانون‌گذاری

یک معمار گفت: رویکرد ما به معماری به مثابه “تولید یک محصول” است، همانطور که فرآیند خلق و تولید  هر محصول صنعتی موفق،از مراحل نیازسنجی و امکان سنجی تا خلق کانسپت، طراحی و تولید و راه اندازی و نگهداری بصورتی طی می شود که مصرف کننده نهایی به راحت ترین روش ممکن از آن استفاده کند، یک بنا نیز به عنوان یک محصول بایستی تا حد ممکن همین ویژگی را دارا باشد.

فرشاد غفارزاده در گفت‌وگو با «صما» با بیان این مطلب افزود: البته در مقیاس معماری به عنوان یکی از بزرگترین محصولاتی که بشر می سازد، شرایط این فرآیند بسیار متفاوت است. چون در حال حاضر برای به وجود آوردن یک ساختمان، شاهد نوعی از هم گسیختگی بین عواملی هستیم که در ساخت آن دخیل هستند. یعنی یک ساختمان با عوامل مختلفی از قبیل قوانین، نحوه برخورد مسئولان، اقتصاد، کارفرمایان، عوامل فنی، عوامل اقلیمی، مسائل اجتماعی و مصرف کننده ها، زیبایی و هنر مرتبط است.

پراکندگی عوامل دخیل در معماری

وی تاکید کرد: بنابراین اگر در یک محصولی مانند یک تلفن هوشمند یا یک اتوموبیل این عوامل همگراتر هستند، در معماری این عوامل بسیار پراکنده از هم هستند. پس باید بپذیریم که ساختمان به عنوان محصول معماری در چنین شرایطی به سر می برد. مسلما در دنیا هم این قضیه درک شده، اما باید ببینیم که در دنیا چه راهکارهایی برای این قضیه وجود دارد.

غفارزاده بیان کرد: برای مدیریت از هم گسیختگی عوامل دخیل در فرآیند خلق یک معماری،  ابزارهای مختلفی مثل فرایندهای کامپیوتری، مدیریت ساختمان، بیم و… تا آموزش های متنوع عوامل سازنده وایجاد قوانین پویا تردرعرصه بین المللی تجربه شده،، اما مسئله این است که طی ۴، ۵ دهه اخیر ما در اینجا کمترشاهد تلاش مثمر به ثمر برای نزدیک کردن عوامل دارای افتراق در معماری به یکدیگرهستیم.

وی ادامه داد: بنابراین امروز وقتی که یک محصول معماری بیرون می آید، هر کسی از ظن خود این محصول را درک می کند و هر بخش اعم از شهردار، کارفرما، مصرف کننده، طراح و عوامل اجرایی هر کدام یک نگرش متفاوتی نسبت به آن دارند.

این معمار با بیان اینکه باید معماری را به عنوان یک محصول در نظر بگیریم، تصریح کرد: باید تا جایی که می توانیم این یکپارچه سازی را انجام دهیم و مانند کشورهای دیگر در آینده به سمت گروه های توسعه دهنده برویم که در دنیا با عنوان developer شناخته می شوند و شهرها را به طور یکپارچه توسعه می دهند.

یکپارچه‌سازی محصول معماری

وی اظهار داشت: بنابراین اگر ما نیز در آینده به سمت یکپارچه سازی برای تولید محصول برویم، در مقیاس های مختلف وظیفه طراح، شهرداری، کارفرما و عوامل اجرایی قابل بررسی خواهد بود اما برای ایجاد این تغییرات باید فرآیند متفاوتی را خلق کنیم که بتواند محصولات خلاقانه، خوب، راهگشا و پایداری را برای ما به دنبال داشته باشد،

غفارزاده عنوان کرد: به همین جهت بایستی دو کار اساسی را انجام دهیم: اولا بایستی “ سوال های جدید، متفاوت، خلاقانه، دقیق و جزئی تری را برای چالش های معاصر خلق کنیم تا بتوانیم جواب های متفاوت و بهتری بر مبنای کانتکست موجود ارائه کنیم، در واقع به نظر من یکی از مشکلات اساسی ما در حال حاضر عدم وجود سوالات جدید و یا وجود سوالات تکراری کلی هست که پاسخ به آنها ما را به نتایج تکراری می رساند و دوما بایستی تا جای ممکن  محصول تولید شده به عنوان “ جواب به سوال طرح شده” که در اینجا ساختمان می باشد به صورت یک محصولی ببینیم که قرار است مصرف کننده آن را با یک استارت راه اندازی کند؛ همانطور که یک خودرو یا یک کالای برقی را استفاده می کند و بهترین کار برای این حالت این است که یکپارچه سازی در خلق محصول را به وجود بیاوریم

تولید محصول پایدار با خلاقیت در قانون‌گذاری

وی همچنین تشریح کرد: برای رسیدن به یک محصول پایدارتر در حوزه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، اقلیمی و کاربردی، در حوزه معماری قانون گذاران باید بتوانند خلاقیت هایی را از خود نشان دهند و قوانینی را خلق کنند که افراد خلاق بتوانند با استفاده از آن قوانین و یا گذر از مرز این قوانین، محصولات خلاقانه تری را به وجود بیاورند.

این معمار با اشاره به اینکه در حوزه کارفرمایی برای اینکه این سیستم را بهتر جلو ببریم، کارفرما باید تعریف جدیدی از سودآوری داشته باشد، ادامه داد: متاسفانه در سودآوری کنونی که در بازار فروش مسکن مطرح است، صرفا متراژ خانه ها مطرح است، بدون اینکه به اضافه کردن امکانات و فضاهایی با کیفیت تر توجهی شود و راهکارهای عملی برای این امر وجود دارد.

وی با بیان اینکه در حوزه طراحی نیز طراحان باید به سمت حل مسئله بروند، اضافه کرد: مسئله کانتکس نیز مسئله بسیار مهمی در معماری است، چون معماری تنها محصولی است که وابسته به کانتکس است و با محصولات دیگر متفاوت است. 

این معمار در پایان خاطرنشان کرد: به وجود آوردن همگرایی در تولید معماری با عنوان یک محصول، می تواند سه بخش یعنی حوزه قوانین، کارفرمایی و طراحی را به عنوان زیرمجموعه داشته باشد.