روش اجرای شاتکریت

یکی از دغدغه های مبتدیان به محض حضور در کارگاه اجرای شاتکریت و آنچه که باید در مورد اجرای شاتکریتدانست است، که سعی کردم روش اجرای آن را به صورت خلاصه و از روی روش اجرایی کارگاهی در زیر بیاورم.  شاتکریت به دو روش خشک و تر قابل اجراست هریک از این روش ها مزایا و معایبی دارند و مراقبت های خاصی را می طلبند.

اجرای شاتکریت خشک

در این روش مصالح سیمانی و سنگدانه ها کاملا با هم مخلوط شده و با کیسه های بزرگ و یا تراک میکسر به محل اجراحمل می گردد. مصالح مخلوط شده از طریق یک پمپ که با هوای فشرده و برق کار می کند به وسیله یک نازل بر سطح مورد نظر پاشیده می شود.در محل نازل جریان آب یکنواخت و کنترل شده ای وجود دارد که مقدار آب لازم برای انجام واکنش های سیمان موجود در مخلوط را فراهم می کند.

 

شاتکریت تر

در این روش مصالح سیمانی، سنگدانه، افزودنی ها و آب با هم مخلوط شده و به محل اجرا حمل می گردد. مخلوط به وسیله تراک میکسر به محل اجرا حمل و به وسیله یک پمپ بتن به نازل انتقال داده می شود و به کمک جریان هوای فشرده ای که در محل نازل وجود دارد بر سطح مورد نظر پاشیده می شود

 

تفاوت اجرای شاتکریت خشک و تر

چنانچه مراقبت های لازم در هر روش اعمال شود هردو روش برای اجرای بتن پاشی حائز کیفیت لازم خواهند بود. هریک از روش های یاد شده با توجه به قیمت تجهیزات مورد نیاز ، میزان تعمیر و نگهداری، شرایط محل اجرا و کیفیت محصول ممکن است برای کاربرد معینی بر روش ترجیح دیگر داشته باشد.

شاتکریت خشک چسبندگی بهتری را به سطح مورد بتن پاشی ایجاد می کند ولی چسبندگی بتن اجرا شده به هردو روش بتن پاشی خشک و تر نسبت به چسبندگی بتن در روش بتن ریزی سنتی به مراتب بیشتر است. نرخ و سرعت اجرا در روش خشک از روش تر کمتر و مقدار پس ریز مصالح بیشتر است. استفاده از افزودنی های هواساز فقط با اجرای تر میسر است.

 

روش اجرای شاتکریت خشک

ر این روش سیمان و مصالح سنگدانه ای در محل واحد تولید بتن به درستی با هم مخلوط می شوند و به وسیله هوای فشرده به محل نازل انتقال می یابد و در ابتدای نازل، آب و افزودنی های مورد نیاز از طریق یک آب پاش حلقوی به مخلوط اضافه و در طول حرکت آنها در نازل با هم مخلوط می شوند و به فشاری که از طریق هوای فشرده تامین شده است به سطح مورد نظر پاشیده می شود. دو تیپ “گان” وجود دارد گه به گان با تغذیه دایم و گان دو چمبری موسوم اند.

 

روش اجرای شاتکریت تر

در این روش سیمان ،سنگدانه،آب و افزودنی ها بجز زودگیرکامملا با هم مخلوط شده و به کمک هوای فشرده و پمپ مکانیکی یا پنوماتیک به گان و نهایتا به نازل منتقل می شود.هوا در محل نازل به مخلوط تزریق می شود و بتن بر سطح مورد نظر پاشیده می شود.

دو روش تغذیه در روش تر وجود دارد که به تغذیه پنوماتیکی و تغییر مکان مثبت معروفند.در تغذیه پنوماتیکی عمل تغذیه و پاشیدن به وسیله هوای فشرده انجام می شود ولی در روش دوم بتن مورد استفاده رقیق تر است و انتقال بدون استفاده از هوای فشرده صورت می گیرد.

 

کنترل شاتکریت در محل مصرف

معمولا شاتکریتی که به پمپ تحویل دلده می شود باید از نظر زمان سپری شده از شروع تولید کنترل شود در صورت تاخیر در ارسال کارایی بتن کاهش می یابد و دشواری های عدیده ای را در ارتباط با پمپ کردن آن به همراه می آورد. اسلامپ بتن برای حصول اطمینان از کارپذیری بتن باید اندازه گیری شود. برای اصلاح کارپذیری بتن نباید به آن آب اضافه شود.

مقدار فایبر موجود در بتن و جدایش اجزا آن باید به صورت چشمی بررسی شود. قبل از تحویل مصالح به پمپ مسیر باید با دوغاب روانکاری و ویبراتور دستگاه استارت شود. دو سوم ظرفیت حجمی هوپر پمپ باید پر شود و پمپاژ با باز بودن نازل آغازگردد پس از رویت جریان یکنواخت بتن در لوله خروجی نازل به آن متصل و عملیات بتن پاشی آغاز می شود.