کمبود بیش از یک میلیون و ۱۰۰ هزار واحد مسکونی در کشور
آمارها حاکی از آن است که کمبود مسکن در سال ۱۳۹۲ حدود ۱۱۶۲ هزار واحد مسکونی بوده که ۶۴۵ هزار واحد آن مربوط به مناطق شهری و ۵۱۷ هزار واحد آن در مناطق روستایی قرار داشته است.
براساس آمارهای
موجود در طول دهه گذشته، تولید مسکن روندی فزاینده را تجربه کرده و همین امر موجب
شده که رشد موجودی مسکن در قیاس با تعداد کل خانوارها بیشتر باشد.
در سال ۱۳۹۲ در کل
کشور از هر ۱۰۰ واحد مسکونی ۱۰۵ خانوار ساکن بوده‌اند که این رقم در نقاط شهری ۱۰۴
خانوار و در نقاط روستایی ۱۰۹ خانوار بوده است.
به این ترتیب میزان
کمبود مسکن در سال ۱۳۹۲ حدود ۱۱۶۲ هزار واحد مسکونی بوده که ۶۴۵ هزار واحد آن در
مناطق شهری و ۵۱۷ هزار واحد آن در مناطق روستایی است.
براساس این گزارش
این میزان کسری بدون احتساب واحد‌های خالی در سرشماری سال ۱۳۹۰ برابر ۱.۵ میلیون
واحد برآورد شده است.
تحولات تولید مسکن
نشان می‌دهد این بخش دارای ظرفیت تولید کافی برای پاسخگویی به نیاز بازار است.
براساس آمارهای موجود در دوره سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۱ به‌طور متوسط در هر
سال ۷۵۸ هزار واحد مسکونی تولید و به بازار عرضه شده که این میزان در برخی کارها
تا حد یک میلیون واحد نیز افزایش یافته است.
طی این دوره متوسط
مساحت ناخالص هر واحد مسکونی ۱۱۹ مترمربع بوده که در طول این سال‌ها اجرای سیاست
فروش تراکم مازاد در نقاط شهری و افزایش قیمت زمین موجب شده که متوسط مساحت زمین
مسکونی به ازای هر واحد به ۶۲ مترمربع کاهش یافت.
برهمین اساس طی این
دوره افزایش سالانه قیمت زمین در شهرها ۱۹ درصد بود که موجب شده سهم زمین در سال
۱۳۹۱ به ۵۴ درصد برسد.
همچنین در این دوره
کیفیت سازه مسکن نیز ارتقاء یافته و از نظر کاربرد مصالح ساختمانی شاهد رشد بوده
است، به گونه‌ای که آمارها نشان می‌دهد از کل پروانه‌های ساختمانی صادر شده مناطق
شهری در سال ۱۳۸۵ حدود ۷۳ درصد با اسکلت فلزی یا بتن آرمه بوده‌اند که این نسبت در
سال ۱۳۹۲ به ۸۲.۵ درصد افزایش یافته است.
