سیاستهای عمران شهری با رویکرد بازآفرینی پایدار

هسازی و نوسازی شهری موضوعی میان دانشی ومیان بخشی است که برنامه ریزی آن نیازمند جامع نگری اقدامات وسهیم شدن کلیه دست اندرکاران می باشد. چارچوب نظام برنامه ریزی در این فرایند مبتنی بر جنبه انسانی توسعه، دست یابی به شهری با کیفیت محیطی بالا و در شان مردم و همچنین فراهم کردن امکان زندگی سالم، ایمن و استاندارد برای ساکنان است

;

بهسازی و نوسازی شهری موضوعی میان دانشی ومیان بخشی است که برنامه ریزی آن نیازمند جامع نگری اقدامات وسهیم شدن کلیه دست اندرکاران می باشد. چارچوب نظام برنامه ریزی در این فرایند مبتنی بر جنبه انسانی توسعه، دست یابی به شهری با کیفیت محیطی بالا و در شان مردم و همچنین فراهم کردن امکان زندگی سالم، ایمن و استاندارد برای ساکنان است . شهروندان مهمترین جامعه ذی نفع نوسازی و بهسازی بافت‌ های شهری و همچنین پایه و قاعده اصلی مشارکت فعال در امر نوسازی هستند.
به استناد نکات ارزشمند ذکر شده توسط مقام عالی وزارت، محورهای موضوعی زیر استخراج گردیده و در این چارچوب، سیاست ها و برنامه های خود را ارائه خواهیم نمود:
– بهسازی و نوسازی شهری، بستری برای ارتقای کیفیت زندگی و معماری درون شهرها و باز زنده سازی و اعتلای میراث ارزشمند شهرسازی و معماری گذشته است.
– ارتقای دائمی استانداردها و شاخص های کیفیت محیط و زیرساخت و مشارکت فعال در بهبود کیفیت ساخت و ساز ساختمان های مسکونی موجب پیشگیری از گسترش عرصه های نابسامان و فرسوده خواهد شد.
– تحکیم و توسعه فرهنگ محله محوری با توجه به حفظ حقوق و هویت شهروندان و جلب مشارکت ذی نفعان از اصول محوری بشمار می رود (احیای شهرسازی محله محور).
– اتخاذ تدابیر لازم با هماهنگی معاونت شهرسازی و معماری برای جلوگیری از توسعه حاشیه نشینی از طریق برنامه های توانمندسازی سکونت گاه های غیر رسمی ضروری است.
– فراهم کردن ابزارهای حقوقی و ثبتی لازم برای تسهیل امر مشارکت بخش خصوصی در بهسازی و نوسازی شهری ضروری است.
– حمایت از گروه های آسیب پذیر اقتصادی و اجتماعی در اولویت برنامه های بهسازی و نوسازی شهری و ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی است.
– بهسازی پهنه های گرفتار فقر شهری و نوسازی بافت های فرسوده و جلوگیری از سوداگری اراضی واقع در این محدوده ها از اصول محوری بشمار می روند.
– ایجاد مرجعیت تخصصی حرفه ای در امر شهرسازی و معماری و پاسداری از ارزش های شهرسازی و معماری ملی و اسلامی ضروری است.
با عنایت به موارد فوق الذکردستیابی به اهداف واصول ذکرشده زمانی تحقق می یابد که شرکت مادر تخصصی عمران وبهسازی به عنوان یک نهاد هماهنگ کننده سیاستگزار، برنامه ریز،تسهیل کننده جهت حضور وتعامل دستگاههای مدیریت شهری واز سوی دیگر تدوین کننده برنامه نوسازی وبهسازی شهری به ایفای نقش بپردازد به نحوی که در یک تقسیم کار روشن سهم هریک از نهادهای درگیر وذی مدخل را در فرایند نوسازی ،بهسازی وتوانمندسازی بافت های فرسوده وسکونتگاههای غیررسمی تعیین نماید.
امیدوارم با اتکاء بر الطاف حضرت باریتعالی و خرد جمعی، هم اندیشی با متخصصان و پیشکسوتان و ایجاد زمینه ای برای حضور کلیه دست اندرکاران این حوزه، شرایط را برای تحقق سیاست ها و برنامه های بهسازی و نوسازی شهری در کشور فراهم نماییم.
*معاون وزیر و مدیر عامل شرکت مادر تخصصی عمران و بهسازی شهری ایران

;

;

;