پایتخت، چاق می‌شود یا لاغر؟
اینطور که سخنگوی شورای تهران می‌گوید این شورا طرحی در دست دارد که طی آن چند شهرستان از جمله اسلامشهر، رباط‌کریم، رودهن و بومهن به حریم پایتخت خواهند پیوست
وزن و وسعت تهران، به عنوان بزرگ‌ترین شهر ایران، روزی توسط دولت به سمت رژیم گرفتن و لاغر شدن می‌رود و روزی توسط شورای شهر، آونگ هیبت تهران را به سمت فربهی و چاقی، هل می‌دهد. این نوسانات آونگی، به اندازه‌یی حالا توی ذوق می‌زند که نمی‌توان انتظار داشت در این بلبشو، جایی برای برنامه‌ریزی علمی شهر و توسعه شهری جست‌وجو کرد.
دیروز برنامه جدایی ری و شمیرانات از تهران، در دستورکار دولت قرار داشت و امروز شورای شهر سودای الحاق چند شهر همجوار را به تهران می‌پزد. در این میان، دیگر کسی پشم به کلاه طرح‌های جامع و تفصیلی، که می‌گویند زیربنای توسعه علمی تهران است، نمی‌بیند. شورای شهر تهران در مقابل طرح جدایی ری و شمیرانات از پایتخت، ترفند جدیدی اندیشیده، اینطور که سخنگوی شورای تهران می‌گوید این شورا طرحی در دست دارد که طی آن چند شهرستان از جمله اسلامشهر، رباط‌کریم، رودهن و بومهن به حریم پایتخت خواهند پیوست. بهانه این همگرایی نیز ایجاد ساختار مدیریتی یکپارچه برای پایتخت است که شورا می‌گوید با این کار، مدیریت‌ها یکپارچه خواهد شد و دیگر ادارات و شرکت‌های رفاهی مانند مخابرات، گاز، برق و تلفن، هر روز به جان خیابان‌ها نمی‌افتند و دل آسفالت را شرحه شرحه نمی‌کنند.
خسرو دانشجو، سخنگوی شورای شهر تهران درباره ناهماهنگی‌هایی که باعث می‌شود تهران لطمه‌های زیادی ببیند، مثال عینی و ملموسی می‌زند: «بارها دیده‌ایم که در ۶ ماهه نخست معبری روکش شده، شرکت گاز یا برق، آسفالت ترمیمی را تخریب کرده است که این به دلیل آن است که مدیریت حوزه برق، گاز و آب و مدیریت شهرسازی یکپارچه نیست. این نوع اتفاقات همین مدیریت نصفه و نیمه را نیز از بین میبرد.»او در مقابل قطعه قطعه‌سازی حوزه‌های تهران، ری و شمیرانات در انتخابات خرداد ۹۲ و دور جدید شوراهای شهر این نظر را می‌دهد. طرحی که قرار است در آن، سه شورا در تهران، ری و تجریش تشکیل شود.
قبض و بسط سیاسی شهر
به گزارش اعتماد، هنوز دو هفته از آخرین اظهارنظر حسین طلا، دبیر مجمع نمایندگان استان تهران، نمی‌گذرد که در آن، خبر از سه شورای جدید در پایتخت داده شده بود، ولی در این مدت، اظهارنظرهای مخالف آنقدر در مقابل این طرح اعلام شد که بعید به نظر می‌رسد دولت و کمیسیون امنیت ملی مجلس، بتواند شورای آینده تهران را به سه بخش تقسیم کند؛ یک‌سوم در ری، یک‌سوم در شمیرانات و باقیمانده در تهران. طلا درباره این طرح گفته بود به دلیل تقسیم‌بندی کشوری، پایتخت، دارای سه شهرستان است و هر شهرستان باید شورای شهر مستقلی داشته باشد و طبیعی است برای سه شهرستان ری، شمیرانات و تهران نیز سه شورا تشکیل شود.
به گفته وی، وزارت کشور نیز موافقت خود را درباره برگزاری انتخابات برای سه شورا اعلام کرده بود، ولی پیگیری‌های «اعتماد» نشان داد استانداری تهران، چندان در جریان جزییات این طرح نیست. این طور که پیداست تنها در حوزه مدیران کلان دولت، افراد از جزییات این طرح خبر دارند. با این حال، روز شنبه، تمدن، استاندار تهران در واکنش به خبر جدایی شمیرانات از تهران گفته بود اولویت اصلی دولت، جدایی ری از تهران است و استانداری نیز تنها به این موضوع فکر می‌کند و قصد حتمی برای جداسازی شمیرانات از تهران ندارد. انگار دولت به مرگ تهران گرفت تا حداقل شورا برای جداسازی شهر ری از پایتخت، خیلی تب نکند، ولی در مقابل هم شورا، آونگ عجله دولت برای قطعه قطعه‌سازی تهران را با یک بدل، جواب زده: «وارد کردن شهرستان‌های همجوار در حریم پایتخت، آن هم تمام شهرستان‌هایی که زمانی مانند فرزند در دامان تهران بودند و با هزار ترفند و شگرد، از مام پایتخت، جدا ماندند. با وجود این عقب‌نشینی آشکار که تمدن، استاندار پایتخت اعلام کرده، اکنون شورا در مقابل می‌گوید باید مدیریت یکپارچه را در تهران و حتی استان تهران، حاکم کرد. به گفته دانشجو، سخنگوی شورا، جدا کردن شمیرانات و شهرری و ایجاد مدیریت‌های متفاوت تاثیرات بسیار بدی بر شهر می‌گذارد و هماهنگی بین این مدیریت‌ها بسیار سخت است.
او که با سایر اعضای شورا در جلسه‌یی غیرعلنی درباره موضع این نهاد دربرابر سیاست‌های شهری دولت تصمیم گرفته بود، به خبرنگاران اظهار کرد: «مجلس نظرخواهی در زمینه جدایی شمیرانات از شورا نداشته است. اگر به طور ضمنی سوال مطرح شده بارها مخالفت خود را با این موضوع اعلام کرده‌ایم. مطالعات علمی نیز نشان داده تکه‌تکه کردن شهر و مدیریت‌ها برای پایتخت مضر است.»
به گفته وی این حرکت مخالف جریان علمی در این زمینه است. زیرا در هر جای دنیا که مدیریت یکپارچه شهری اعمال می‌شود، نمی‌آیند پایتخت‌هایشان را تکه‌تکه کنند آن هم در شرایطی که بسیاری از ناهماهنگی‌های موجود با رفتن به سمت مدیریت یکپارچه کمتر می‌شود.
;
;
