شادی عزیزی، معمار در دومین روز اجلاس درباره رابطه تمدن و معماری صحبت کرد و گفت: آیا معماری می تواند تمدن سازی کند یا معماری یک ظرفیت است . وی در ادامه به رابطه فرهنگ و معماری با تمدن پرداخت و افزود: رابطه فرهنگ و معماری دوسویه است. فرهنگ جاری در شهر فضایی مثل آگورا در یونان می شوند و بعد امتداد می یابد تا به میدان های شهری تبدیل می شود.
بازار در ایران مبین شهرهای بزرگ بازرگانی است و بازار ستون اقتصادی را شکل می داده است بنابراین فرهنگ داد و ستد وجود داشته که به صورت معماری آن کالبد را فضا مند کرده است. بنابراین نمی توانیم بازار را صرفا کالبدی در جاهای مختلف بازسازی کنیم.
معماری بر فرهنگ تاثیر می گذارد، وقتی هابرماس درباره فضای عمومی صحبت می کند ریشه های آن در کافه ها و مجامع عمومی دنبال می کند. در آلمان که دولت استبدادی بوده بنابراین مجامع عمومی زیرزمینی ادبی وجود دارد.
وی درباره هویت گفت: هیچ اصل ثابتی برای هویت وجود ندارد. من به واسطه منابع هویت سازی که هر روز دریافت می کنم در حال تغییر هستم. معماری المنتال بستری ایجاد می کند که مردم در حال بقا را به مردم طبقه متوسط تبدیل می کند.
معماری می تواند نمایندگی فرهنگی کند، توسعه اجتماهی را منعکس کند و فضا را شکل بدهد مثلا شوشتر نو براساس فرهنگ جامعه طرح ریزی می شود. معماری در برند سازی شهر و کشور می تواند نقش بازی کند. تضمین کیفیت زندگی کند یا جذب توریست را انجام دهد. معماری می تواند در مقام تجاری ایجاد نشان کند و سبب رشد اقتصاد شود.
معماری می تواند فضای رهایی بخش ایجاد کند و به کمک نگاه چند رشته ای کیفیت زندگی را ارتقا دهد و فرهنگ را می تواند تغییر دهد. در طراحی شهری مخاطب شناسی مهم است برای اینکه می تواند سطح امید جامعه را ارتقا دهد و سبک زندگی جدید ایجاد کند.
