جانهایی که گرفته شد/ متروپلهای خاموش
در پی ریزش ساختمان متروپل جوانانی که سرمایه این مرز و بوم بودند از دست رفتند، حال خبر از تخریب این سازه آمده است، سازهای که هزینه هنگفتی برای ساخت آن شد و با بیکفایتی و بیمسئولیتی برخی، اسباب فاجعهای عظیم گشت. مثالی عامیانه در این خصوص هست که میگوید “چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی!” افسوس برای جان و مالی که از دست رفت، دو سرمایهای که هرگز بازنخواهند گشت.
هربار که چنین اتفاقاتی رخ میدهد از خود میپرسم که آیا روز قیامت فقط برای مردم عادی است! فقط ما هستیم که نباید حق الناس را ضایع کنیم؟ تنها ما هستیم که نباید نفسی را از بین ببریم؟ آیا مسئولین از پزشکان تا مهندسان ارشد و … نباید هنگام خدمت به خلق، خدا را نیز در نظر بگیرند؟ تعهد شغلی چه؟ ندادن و نگرفتن رشوه!
جایی شاید بتوان از تخلف برخی مشاغل گذشت، شاید فاجعهای رخ ندهد؛ اما افراد با مسئولیتهای کوچک حتما توبیخ و شماتت میشوند، متاسفانه بزرگان ظاهرا قرار نیست گزندی از اشتباهات خود ببینند.
در پی حادثه متروپل از خود میپرسم چند مسئول به طور مستقیم درگیر این پرونده هستند و چند مسئول با بیتوجهی بستر این تخلفات را مهیا کردهاند؟ بر فرض که مقصران این فاجعه به جزای خود برسند و حکمهای سنگین بگیرند، سرنوشت مسئولانی که غیر مستقیم در این فاجعه نقش داشتتهاند، چه میشود؟ آیا گزندی به آنها نیز میرسد؟
شاید بد نباشد در پی این حادثه کمی تامل کنیم، وظیفه شهروندی یا به طور کلی انسانی ما چیست؟ اگر هر انسانی با هر عنوان شغلی به معنای واقعی از همان ابتدای خدمت خود، حساس به تصمیمات و اقدامات خود باشد، اگر همواره مطالبهگری داشته باشد، کمتر شاهد وقوع این حوادث خواهیم بود.
از امروز جور دیگری به شهر نگاه کنیم؛ به اتفاقات و معضلات حساس باشیم و اگر مشکلی در جایی به چشممان میآید از مسئول مربوطه بخواهیم که در رفع آن معضل گام بردارد، شاید سرمایه انسانی و مالی کشور بهتر حفظ شود و دیگر شاهد اینگونه بیمسئولیتیها نباشیم.
البته متذکر میشوم که تصمیم به تخریب این سازه غیر استاندارد کار عاقلانهای است و زودتر از اینها باید این ساختمان از نظر ایمنی بررسی میشد. چند بمب ساختمانی همچون متروپل در ایران فعال است؟ شاید بد نباشد که شهرداریها با دیدی دیگر، ایمنی ساختمانهای ساخته شده و در حال ساخت را بازنگری کنند.
بحث ایمنی در سازههای عظیم اهمیت ویژهتری دارد، مجتمع رسانهای ساختمان(صما) سالهاست که درخصوص رعایت ایمنی و مباحث مربوط به HSE همایشهایی را برگزار میکند و دغدغهمند به کار خود نیز ادامه خواهد داد تا مادامی که صدای ما به گوش همه برسد، متوقف نمیشویم.
از مسئولان شهری خواهشمندیم که بحث ایمنی را جدیتر بگیرند، پر واضح است که در هر سازهای که سهوا یا عمدا ایمنی رعایت نشود؛ جان یکی از شهروندان در خطر خواهد بود.
در راستای پیشرفت کشور، بهتر است که بجای توجه به منفعت شخصی، منفعت جمعی را در نظر بگیریم، نمیدانیم که سازه بعدی بر سر عزیزان کدام یک از ما آوار میشود. هر فرد سالم و مسئول در آبادانی کشور نقشی مهم و اساسی دارد. در پایان آگاه، مطالبهگر، مسئولیتپذیر و حساس به مسائل پیرامون خود باشیم.
یادداشت: حمیرا موسوی