زیبایی و پایداری ، دو دغدغه مهم در شهرسازی کشور

در روزگاری چنین سخت که به قول شاملوی فقید، سفر

در سفره‌ی نان به همان دشواری سفر در قلمرو نام است، شاید بیش از گذشته نیازمند آن باشیم که وقتی از خیابان‌های شلوغ شهرهایمان گذر می‌کنیم، دست کم آنچه از نما و منظر شهری پیرامون می‌بینیم، نوازشی باشد بر دیدگانمان، به جای آن که روحمان را بخراشد.

اما آیا در واقعیت چنین است؟

باید به تلخی پاسخ دهیم: خیر

حقیقت این است که حال و روز مناظر شهری‌مان بسی وخیم‌‌تر از احوالات خودمان است و اگرچه مدتی است که شهروندان و شهرداران به صرافت زیباسازی چهره‌ی شهرها افتاده‌اند، هنوز راه درازی داریم تا به نقطه‌ای برسیم که گذر از کوچه‌ها و محله‌های شهرهامان، حال‌مان را بهتر کند.

از سوی دیگر، در میان این‌همه آلودگی و خرابی که در محیط زیست‌مان به بار آمده، همچنان شاهدیم که ساختمان‌های کم عمرمان، یکی یکی تخریب شده و به زباله‌هایی بی بازگشت و غیر قابل بازیافت بدل می‌شوند و آن ساختمان‌ها که هنوز برپا مانده‌اند، همچون دهان‌هایی باز، حریصانه انرژی این سرزمین را می‌بلعند و آن را به دود و آلودگی بدل می‌کنند.

حال، وقتی خودمان چنین در روزگار خود وامانده‌ایم، چه انتظاری هست که میراثی پاک از زیست‌بوم و زیبایی برای آیندگان خود به جای بگذاریم؟

آن هم در سرزمینی که نیاکان ما میراثی چنین گرانقدر و ماندگار از یک سلسله معماری سراسر زیبا و پایدار برایمان به جای گذاشته‌اند؛ بی آن که در عصر شکوفایی علم و تکنولوژی زیسته باشند و طومار قطوری از خدماتشان را به منت بر گرده‌ی ما نهاده باشند.

باری، این سرزمین عصری را پشت سر می‌گذارد که بناهایش علیرغم آن گذشته‌ی درخشان، نه زیبایند و نه پایدار و در این میان رسالت ما همگی، جز این نباید باشد که با تمام توان خود بکوشیم تا از این سردرگمی و نازیبایی عبور کنیم.

ما نیز از این رهگذر، چند سالی است که به سهم خود تلاش کرده‌ایم آن‌چه در توان داریم را در این راه به کار بندیم تا شاید به عنوان یک رسانه، دین خود را در عرصه فرهنگ‌سازی ادا کرده باشیم و چنین گذشت که علیرغم همه دشواری‌ها در سال سختی که گذشت، توانستیم پنجمین نمایشگاه و همایش ساختمان پایدار و سومین نمایشگاه و همایش نما و طراحی داخلی را برگزار نماییم و یکبار دیگر بزرگان و تصمیم‌گیرندگان و دست‌اندرکاران صنعت ساختمان را گرد هم آوریم تا شاید حاصل این خرد جمعی توشه‌ای باشد برای سفر از این گذرگاه ناپایدار و نازیبا به سوی سرزمینی روشن و ماندگار برای ما و آیندگان.

امید که سرانجامی اینچنین در انتظارمان باشد.