هنر نگارگری ایرانی

نگارگری ایرانی که مینیاتور جزئی از آن است، مجموعه هنر‌های مختلف مثل گل و مرغ، مینیاتور، چهره نگاری با پرشوناژ انسانی، بصورت انفرادی یا جمعی و بزمیٍ، تذهیب و کتاب آرایی و تشعیر با نقوش اسلامی است. واژه نگارگری ایرانی به مانند کتاب آرایی با مضامین افسانه ایی، اسطوره ایی و مذهبی و ادبی، چیز‌های کاربردی و آرایشی و با چندین شیوه مانند گل و مرغ، تذهیب، تشعیر انجام می‌شود. از سوی دیگر نگارگران ایرانی، هرگز پیوند‌های خود را با شعر، فرهنگ و شیوه‌های تفکر بومی نبریده و افسانه‌ها، اساطیر، قهرمانان ملی، سنن و شیوه‌های زندگی ایرانی، همواره نمودی آشکار در آثار آنان داشته و به نگارگری ایرانی، علیرغم پیوند‌ها و نقاط مشترک فراوانش با سایر مکاتب آسیایی وجهه خاصی می‌دهد و باعث تمایزش از هنر سایر ملت‌ها و ممالک می‌شود. دیوارنگاره‌های چهل ستون اصفهان نمونه‌ای از بهترین تزیینات وابسته به معماری در ایران است. این دیوارنگاره‌ها بیانگر رویداد‌های تاریخی دوران صفویه و پس از آن به شمار می‌رود که در کنار مضامین مرسوم ادبی و نقوش گیاهی و تجریدی با تکنیک تمپرا و رنگ روغن بر روی دیوار‌های گچی به سبک مکتب اصفهان و به شیوه نقاش شهر صفوی، رضا عباسی نقش شده است.