آشنایی با آسفالت و ترکیبات آن

بسیاری از انواع آسفالت ها به صورت اشباع چسبناک در سنگ های ماسه ، گل و لای و سنگ آهک دیده می شوند. پس از تصفیه برای حذف آب و مواد تشکیل دهنده فرار ، آسفالت ها در دمای ۶۰-۵۴ درجه سانتیگراد ذوب می شوند و حاوی حدود ۸۳٪ کربن هستند. بیشتر آسفالت ها منشا دریایی دارند و از ترکیبات با وزن مولکولی بالا که به طور معمول در بقایای نفت وجود دارد تشکیل می شوند.

آسفالت طبیعی (که به آن brea نیز گفته می شود) ،  تصور می شود در مراحل اولیه تجزیه ذخایر آلی دریایی به نفت تشکیل شده باشد و به طور مشخص حاوی مواد معدنی است  در حالی که باقیمانده آسفالت نفت چنین نیست.

قدمت استفاده از ان  بسیار قدیمی است و از ان به عنوان منبع آب بین دیوارهای آجری مخزنی در Mohenjo-Daro حدود هزاره ۳ قبل از میلاد در پاکستان استفاده شده است .  به طور گسترده  در خاورمیانه  برای آسفالت جاده ها و آب بندی مخلزن آب استفاده می شد که امروزه از کاربردهای مهمی به شمار می رود 

 آسفالت ها  در لعابهای مقاوم در برابر حرارت کاربردهای خاصی دارند. آنها سخت هستند و مانند ذغال سنگ استخراج می شوند.

این مادخ هنگام گرم شدن نرم می شود و در شرایط خاص خاصیت ارتجاعی دارد. خصوصیات مکانیکی از اهمیت کمی برخوردار است مگر اینکه از آن به عنوان چسب  استفاده شود.

کاربرد اصلی در سطح جاده است که ممکن است به روش های مختلفی انجام شود.   سنگ ریزها + روغن سبک تولید یک سطح سخا می کند و سپس  یا  به یک روکش آسفالتی بتعث پوشش جاده ها می شود

سایر کاربردهای مهم شامل پوشش کانال و مخزن ، روبرو شدن سد و سایر کارهای بندر و دریا است. این ماده  مورد استفاده ممکن است یک غشا thin نازک ، اسپری شده باشد ، که برای محافظت در برابر جوی و آسیب مکانیکی ، یا سطوح ضخیم تر ، غالباً از جمله پاره پاره شدن (سنگ خرد شده) ، با خاک پوشانده شده است. از آن همچنین برای سقف ، پوشش ، کاشی کف ، عایق صدا ، عایق رطوبتی ، و سایر عناصر ساختمانی ساختمان و در تعدادی از محصولات صنعتی مانند باتری استفاده می شود. برای کاربردهای خاص ، یک امولسیون آسفالتی تهیه می شود ، که در آن گویچه های ریز آسفالت در آب معلق می شوند. قیر را نیز ببینید.