دانشنامه ساخت و سازمسکن و ساختمان

تاریخچه بیل مکانیکی

بیل های مکانیکی در ابتدا در قالب ماشین های خودمختاری که لقب نخستین را بخود گرفته اند و بعد ها با بیل های مکانیکی هیدرولیکی که امروزه برای همگان شناخته شده است جایگزین شده اند، از سالیان دور بعنوان وسیله اصلی برای کاوش زمین به شمار می رفته. بیل های کابلی در قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم میلادی جدید ترین و مدرن ترین تکنولوژی محسوب می شدند. بیل بخار اوتیس (Otis)، نخستین بیل بخار مکانیزه در دنیا بود که در سال ۱۹۳۵ توسط مردی انگلیسی بنام ویلیام اس اوتیس (William S Otis) اختراع شد. این اختراع در زمان خود بعنوان یکی از نوآوری های چشمگیر در بیل مکانیکیکاوش زمین شناخته میشد.

بیل مکانیکی
بیل مکانیکی

اگرچه نخستین بیل بخار حدود چهار دهه قبل در سال ۱۷۹۶ توسط Grimshaw of Boulton طراحی شده بود، بیل اختراع شده توسط اوتیس با دارا بودن قدرت حرکت مکانیزه و سطل تک، قادر به برداشتن زمین خشک بوده است. بیل اختراع شده توسط اوتیس تا اواخر قرن ۱۹ میلادی وسیله ای معمول در صنعت ساخت و ساز و معدن به شمار میرفته که تولید آن تا سال ۱۹۳۰ با اعمال پاره ای تغییرات بروی آن ادامه داشته است. با گذشت زمان، این نوع بیل ها به بیل های ریلی تبدیل شدند. علت نامگذاری اینگونه بوده است که این نوع بیل ها جهت حرکت به سمت جلو و عقب بروی ریل تعبیه می شده و قادر به چرخش کامل ۳۶۰ درجه نبودند.

بیل مکانیکی
بیل راه آهن Bucyrus دارای حرکت چرخشی خودکار

شرکت ساخت و ریخته گری Bucyrus در سال ۱۸۸۲ و کمپانی انگلیسی Sir WG Armstrong اولین بیل بخار خود را نیز تولید نمودند. دو سال بعد در سال ۱۸۸۴، نخستین بیل چرخشی توسط یک کمپانی انگلیسی به نام Whitaker & Sons تولید شد. سپس، کمپانی Kilgore Machine در Minneapolis در سال ۱۸۹۷ از اولین بیل هیدرولیکی خود رو نمایی کرد.

 

بیل مکانیکی
یک تیزر تبلیغاتی بیل مکانیکی تولید شده توسط کمپانی Kilgore Machine است که در سال ۱۸۹۷ بعنوان نخستین بیل تمام هیدرولیکی دارای چهار سیلندر بخار فاقد کابل و زنجیر شناخته شده بود.

 

یکی از کاربردهای معمول این نوع بیل های بخار، حفر کانال Panama بوده است که آغاز این پروژه به سال ۱۹۰۴ باز میگردد. تعداد ۷۷ دستگاه از کل ۱۰۲ بیل موجود در این پروژه را کمپانی Bucyrus تولید کرده بود. همانگونه که اشاره شد، تعداد ۱۰۲ بیل بخار در این پروژه عظیم مورد استفاده قرار گرفت که ۷۷ دستگاه توسط کمپانی Bucyrus و ۲۵ دستگاه نیز توسط کمپانی Marion Power Shovel تولید شده بودند.

بیل مکانیکی
 یکی از ۱۰۲ دستگاه بیل بخار در پروژه حفاری کانال Panama را بتصویر کشیده است.

 

بسیاری از کمپانی ها در سال ۱۹۲۰ شروع به تولید ماشین آلاتی نمودند که بجای بخار، نیروی آنها توسط گازوییل و نفت تامین و بمنظور سهولت در حرکت، سوار کردن آنها بروی چرخ یا چرخ زنجیر بجای ریل امکان پذیر بود. در سال ۱۹۳۱، تقریبا ۱۰۰ سال پس از اختراع بیل بخار Otis، آخرین بیل حرکتی ریلی تولید شد. در همان قرن، بیل های مورد استفاده در معادن پیشرفت چشمگیری داشت. علی الخصوص بیل هایی که در سال ۱۹۲۵ در قالب مدل ۱۲۰-B توسط کمپانی Bucyrus تولید شد. این نوع بیل ها حاصل پیشرفت بیل های ریلی و توانایی چرخش آنها تا ۳۶۰ بودند که در نهایت سبب ظهور انقلابی عظیم در صنعت بیل سازی شد.

دو نوع بیل هیدرولیکی ذکر شده تحت عناوین Armstrong، بیل هیدرولیکی Gradall، بیل هیدرولیکی Yumbo مدل S25 و بیل های هیدرولیکی مدل TU و TY45 از کمپانی Poclain، بعنوان نوعی اساس و پایه برای تولید بیل هیدرولیکی با فناوری کامل تر تلقی می گردند. بیل های هیدرولیکی در اوایل سال ۱۹۵۰ در اجرای عملیات هایی نظیر اکتشاف و استخراج معادن عظیم، بجای بیل های کابلی قدیمی مورد استفاده قرار گرفتند. طی این سالها، بدلیل اینکه تولید بیل های هیدرولیکی در مقایسه با بیل های کابلی بسیار ساده تر بوده، بسیاری از تولید کنندگان با تولید و فروش این نوع بیل ها در بازار مطرح شدند. با این حال، در دهه ۱۹۶۰ سیستم های هیدرولیکی در صنعت جایگاه ویژه و قابل اعتمادی پیدا کردند. در این زمان، بسیاری از تولید کنندگان بیل کابلی نیز تغییر رویه داده و وارد بازار تولید و فروش بیل های هیدرولیکی شدند اما رقابت با تولید کنندگانی که تنها در عرصه هیدرولیکی فعال بودند امری دشوار بوده و موجب شد برخی از آنها موفقیت کافی را کسب نکنند. بیل های هیدرولیکی در طی دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ تغییر اندازه و همچنین تغییر کاربری بسیاری داشتند. بعنوان مثال، شرکت Poclain بعنوان یکی از بزرگترین تولید کنندگان بیل هیدرولیکی در اروپا در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، بزرگترین بیل هیدرولیکی را تحت نام EC1000 به بازار عرضه نمود.

 

بیل مکانیکی
Poclain با تولید و فروش بزرگترین بیل هیدرولیکی تحت مدل EC1000، در سال ۱۹۷۰ یکی از بزرگترین تولید کنندگان بیل هیدرولیکی در قاره اروپا به شمار میرفته است.

در دهه ۱۹۸۰، استفاده از بیل های کابلی به نسبت بیل های هیدرولیکی جدیدتر، شدیداً رو به کاهش بوده است. بیل های هیدرولیکی قیمت پایین تری داشته و دارای عملکرد آسان تر و کارآمد تری بوده اند. امروزه، تنها تعداد انگشت شماری از تولید کنندگان اقدام به تولید بیل های کابلی میکنند. مانند بسیاری از تجهیزات حمل و نقل زمینی، تولید اینگونه ماشین آلات نیز در دهه های اخیر پیشرفت چشمگیری داشته و تولید کنندگان با استفاده از فناوری های نوین اقدام به تولید ماشین های عظیم تری نموده اند. این روند توسط شرکت آلمانی Orenstein and Lopple (O&K) بطور جدی آغاز شد. این شرکت با تولید و رونمایی از دستگاه RH-300 خود بعنوان بیل دارای ظرفیت سطل سه برابر نسبت به بیل های تولید شده توسط Poclain به مدل EC-1000، در سال ۱۹۷۹ یعنی کمتر از دو دهه پس از تولید اولین بیل هیدرولیکی کامل خود به نام RH5 در سال ۱۹۶۱، نام خود را بعنوان تولید کننده ماشین آلات عظیم الجثه معدنی در بازار به ثبت رساند.

بیل مکانیکی
شرکت O&K بیل مدل RH-300 خود را که دارای ظرفیت سطل سه برابر بیشتر از بیل EC-1000 تولید شده توسط Poclain را در سال ۱۹۷۹ رونمایی کرد، 

بیل مکانیکی چیست؟

مطالب پیشنهادی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا